ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 474

( و به آخرت با سالم ماندن )از جمیع معاصی( وارد شد، سنگی به روی سنگی نگذاشت )بنائی نساخت( تا اینکه راه خود را پوئیده )زندگانی خویش را به سر رسانده( دعوت پروردگارش را اجابت نمود )از دنیا رفت( پس چه بسیار بزرگ است احسان و نیکوئی خدا به ما از اینکه نعمت وجود آن حضرت را به ما عطاء فرموده که برای ما پیشروی است که از او پیروی میکنیم، و پیشوائی است که گام در جا پای او می نهیم )و من در همه زندگانی از آن بزرگوار پیروی نمودم به طوری که( سوگند به خدا بر این جبه خود چندان پینه دوختم تا اینکه از دوزنده آن شرمنده شدم، و گوینده ای به من گفت: آیا آن را )بعد از این همه پینه( از خود دور نمیکنی؟ گفتم از من دور شو که عند الصباح یحمد القوم السری یعنی هنگام بامداد از مردم شب رو سپاسگزاری میشود )جمله عند الصباح یحمد القوم السری مثلی است گفته میشود برای کسی که رنج بر خود تحمیل مینماید تا آسایش یابد، چنانکه کاروان در گرمای تابستان چون به شب راه روند و از بیخوابی رنج برند بامداد که به منزل رسیده از سختی گرما رهیدند، مورد تمجید شنونده ها قرار خواهند گرفت.

خطبه 160-در بیان صفات پیامبر