ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 478

که پنددهنده است و کوشش کننده و زحمت کش (برای رهائی مردم از سختیها سعی و کوشش نموده و در راه هدایت و رستگاریشان همت میگمارد) و به آنچه از تباه شدن مردم روزگارهای پیش دیدید عبرت گیرید که بندهای ایشان از هم جدا و چشمها و گوشهاشان زائل شده، و شرافت و بزرگواری از کفشان رفته، و شادیها و خوشگذرانیها از آنها جدا شده، پس بودنشان با فرزندان به دوری و همنشینی با زنها به جدائی بدل شده، به یکدیگر فخر و ناز نمیکنند، و فرزند نمی آورند، و به دیدن هم نمیروند، و همسایه و همنشین هم نیستند، بندگان خدا (از این گفتار) بترسید مانند برحذر بودن کسی که بر نفس خود تسلط داشته از خواهش نفس خویش جلو گرفته به یاری عقل و هوش اندیشه میکند (به سود و زیان خود پی میبرد) زیرا امر (دین) آشکار و نشانه (رستگاری) نصب و راه (رهائی از عذاب) هموار، و راه (بدست آوردن خوشنودی خدا و رسول) نمایان و راست است.

خطبه 161-چرا خلافت را از او گرفتند؟