ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 518

و قرن فی بیوتکن و لاتبرجن تبرج الجاهلیه الاولی یعنی ای زنهای پیغمبر در خانه هاتان قرار گیرید و زینت و آرایش خود را مانند آشکار ساختن زنهای جاهلیت پیش از این به بیگانه آشکار مسازید) پس بر عامل من در بصره (عثمان ابن حنیف) و خزانه داران بیت المال مسلمین و غیر ایشان از اهل آن دیار وارد گشتند، و گروهی را به صبر کشتند (آنان را در زندان نگاهداشتند، یا آنکه کتک زده آنقدر آزردند تا مردند) و گروهی را به مکر و حیله شهید نمودند (هنگامی که طلحه و زبیر و عایشه و پیروانشان وارد بصره شدند، عثمان ابن حنیف انصاری که از اصحاب رسول خدا صلی الله علیه و اله و در آن زمان از جانب امیرالمومنین علیه السلام - والی و حکمران آن سامان بود طبق دستور آن حضرت که در نامه خود نوشته بود با ایشان جنگید تا اینکه قرار شد تا آمدن آن بزرگوار با هم مدارا کرده زد و خورد را کنار گذارند، پس با مکر و حیله خزانه داران بیت المال را دستگیر کرده به امر عایشه سر بریدند، و گروهی را هم کشتند، و موی سر و ریش و مژه و ابروی عثمان را کنده از شهر بیرونش نمودند، در بین راه به ملاقات حضرت نائل شد، آن بزرگوار بر او گریست و فرمود از پیش ما پیر رفته جوان باز آمدی( پس )بر اثر ظلم و ستم اصحاب جمل امام علیه السلام میفرماید:( سوگند به خدا اگر دست نمییافتند به مسلمانان مگر به یک مرد که او را عمدا بدون آنکه مرتکب جرم و گناهی شده باشند بکشند، هر آینه کشتن همه آن لشگر به من حلال بود، زیرا آن لشگر حاضر بودند و نهی از منکر و کار زشت )کشتن مسلمان بی گناه( ننمودند، و کشتن او را )به قصد فساد و تباهکاری در زمین و محاربه با من که مانند محاربه با خدا و رسول است( نه به زبان و نه به دست جلوگیری نکردند )و نکته حلال بودن کشتن آن لشگر را به ازاء کشتن به کیفر مسلمان بی گناه( رها کن که )از این جهت هم کشتن همه آنان حلال است که( ایشان به اندازه عدد لشگرشان که بر مسلمانان وارد شدند از آنها کشته اند )پس باید همه آن لشگر را کشت(.

خطبه 172-شایسته خلافت