ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 536

آگاه باشید ظلم بر سه قسم است: ظلمی که آمرزیده نمیشود، و ظلمی که بازخواست میشود، و ظلمی که آمرزیده شده بازخواست نمیشود، اما ظلمی که آمرزیده نمیشود شرک به خدا است، خداوند سبحان (در قرآن کریم س 4 ی 48) میفرماید: ان الله لایغفر ان یشرک به یعنی خدا نمی آمرزد کسی را که به او شرک آورد، و اما ظلمی که آمرزیده میشود ظلم بنده است بر نفس خود در بجا آوردن برخی گناهان کوچک (در صورتیکه اصرار بر آن نداشته باشد، زیرا اجتناب و دوری از کبائر و گناهان بزرگ کفاره ایست که گناه کوچک را پوشانده جلو نمیدهد) و اما ظلمی که بازخواست میشود ظلم بنده است بنده دیگر را، قصاص و تلافی در آخرت سخت و دشوار است، و قصاص در آنجا با زخم کاردها و زدن تازیانه ها نیست، ولی قصاصی است که زخم و تازیانه نزد آن کوچک شمرده میشود (از این بیان فهمیده میشود آنانکه به آل محمد، علیه السلام، ظلم نموده اند به سختی بازخواست شده به عذاب گرفتار خواهند شد) پس از دورنگی و دوروئی در دین خدا بپرهیزید (این جمله اشاره است به گروهی که در بیعت نمودن با آن حضرت متوقف بودند، و آنان که بیعت را شکستند) زیرا اجتماع (دست به دست دادن و یکی شدن) در آنچه حق است و آن را م

یل ندارید بهتر است از تفرقه و جدائی در آنچه باطل است و آن را دوست میدارید، و خداوند سبحان بر اثر تفرقه و جدائی به هیچکس از گذشتگان و باقیماندگان خیر و نیکوئی عطاء نفرموده. ای مردم خوشا به حال کسی که زشتی و بدی خودش او را از زشتیهای مردم نگاه دارد، و خوشا به حال کسیکه در خانه خود بنشیند (فتنه و فساد برپا ننماید، و برای امر به معروف و نهی از منکر و جلوگیری از تباهکاری آماده باشد) و روزی خود را بخورد (طمع به مال دیگران نداشته باشد) و به اطاعت پروردگارش مشغول بوده و بر گناه خویش بگرید (توبه و بازگشت نماید) و در نتیجه سرگرم بکار خویشتن باشد و مردم از (دست و زبان) او در آسایش باشند.

خطبه 176-درباره حکمین