ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 571

از خطبه های آن حضرت علیه السلام است، روایت شده که یکی از اصحاب و پیروان امیرالمومنین علیه السلام که او را همام میگفتند و مردی بود عابد به آن حضرت گفت: یا امیرالمومنین (اوصاف) پرهیزکاران را برای من بیان فرما مانند آنکه آن را ببینم امام علیه السلام در پاسخ او تامل و درنگ فرمود (زیرا مصلحت را در تاخیر جواب دید) پس از آن به طور اجمال فرمود: ای همام تو خود از خدا بترس و نیکوکار باش که (در قرآن کریم س 16 ی 128 میفرماید:) ان الله مع الذین اتقوا و الذین هم محسنون یعنی خدا با پرهیزکاران و نیکوکرداران است (بر او لازم است که تقوی و ترس از خدا را شعار خویش گردانی و کار نیکو بجا آوری، و بیشتر از این بر تو لازم نیست) همام به این پاسخ اکتفا نکرد (در خواهش خود اصرار نمود) تا آنکه حضرت را سوگند داد، پس آن بزرگوار شکر و سپاس الهی بجا آورد و بر پیغمبر صلی الله علیه و اله درود فرستاد و آنگاه فرمود: خداوند سبحان هنگام آفرینش خلق از طاعت و بندگیشان بی نیاز و از معصیت و نافرمانی آنها ایمن بود، زیرا معصیت گناهکاران او را زیان ندارد، و طاعت فرمانبرداران سودی به او نمیرساند (بلکه غرض از امر به طاعت و نهی از معصیت سود