ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 591

ای بندگان خدا شما را به پرهیزکاری و طاعت خدا سفارش مینمایم، زیرا تقوی مهار است (که دارنده را به سعادت میکشاند) و بستونی میماند (که نظم کارها را نگاه میدارد) پس به بندهای استوار آن بیاویزید، و به حقائق آن دست اندازید تا شما را به مواضع آسایش و آسودگی و جاهای فراخ و حصارهای محفوظ و منزلهای ارجمند برساند (به بهشت جاوید که هیچگونه سختی و گرفتاری در آنجا نیست ببرد) در روزی که (بر اثر هول و وحشت) دیده ها باز مانده بر هم گذارده نمیشود و به اطراف نمیتواند نظر اندازد، و همه جا تاریک، و گله های شترهای آبستن ده ماهه که زائیدن آنها نزدیک است بی صاحب ماند (از بسیاری سختی و گرفتاری که به نجات و رهائی خویش مشغول است و از نفیسترین اموال چشم میپوشاند) و دمیده میشود در صور (اسرافیل) پس هر جانی از تن بیرون رفته و هر زبانی لال میگردد (مرگ همه را فرا میگردد )مرگ همه را فرا میگیرد( و کوههای بلند و سنگهای محکم و استوار خورد گشته از هم میریزند، و سنگ سخت آنها چون سراب درخشان در نظر می آید، و قرار و سکون آنها در زمین هموار )بی نشیب و فراز( باشد )آبادی و نشانه ای باقی نمیماند( پس )در آن روز( نه شفیعی است که شفاعت کند )عفو و بخشش از گناه درخواست نماید( و نه خویشی که سختی را دفع گرداند، و نه عذر و بهانه ای سود بخشد )خلاصه پناهی نیست جز تقوی و پرهیزکاری(.

خطبه 187-بعثت پیامبر و تحقیر دنیا