ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 592

از خطبه های آن حضرت علیه السلام است (که در آن با اشاره به زمان بعثت پیغمبر اکرم وصیت به تقوی و پرهیزکاری کرده و زشتیهای دنیا را نموده و به اعمال شایسته پیش از رسیدن مرگ ترغیب فرموده): خداوند حضرت رسول را مبعوث فرمود هنگامیکه نه نشانه ای برپا بود (فترت مابین آخرین پیغمبر و آن حضرت مردم را از راه حق دور نموده) و نه روشنائی نمایان (شریعت حقه پنهان شده کسی از خدا پیروی نمینمود) و نه راه روشن آشکار (همه در گمراهی و نادانی سرگردان بودند، پس آن حضرت بشر را هدایت نموده و از بدبختی نجات داد). بندگان خدا شما را به تقوی و اطاعت از خدا سفارش میکنم، و از دنیا برحذر مینمایم، زیرا دنیا سرای کوچ کردن و جای کدورت و ناخوشی است، ساکن آن رونده و مقیم آن جداشونده است، اهل خود را به جنبش می آورد و در کشاکش می اندازد مانند حنبانیدن کشتی که بادهای سخت در میان دریاها آن را به حرکت و اضطراب درآورده باشد. پس بعضی از مسافرین غرق و هلاک شوند، و بعضی رهائی یافته به روی موجها دست و پا میزنند و بادها آنها را از سمتی به سمت دیگر برده بترس و نگرانی مبتلی