ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 594

از خطبه های آن حضرت علیه السلام است (در نزدیکی و یگانگی خود با پیغمبر و اینکه به خلافت سزاوارتر بوده و دیگری را لیاقت این مقام نیست): بزرگان از اصحاب محمد- صلی الله علیه و اله- که حافظ (قرآن و سنت او) هستند (و به اسرارش آگاهند) میدانند که من هرگز ساعتی از فرمان خدا و رسول دور نمانده ام و از جان خود درباره پیغمبر اکرم دریغ ننمودم در جاهائی که (گرفتاریها و جنگها) دلیران فرار میکردند و گامها برمیگشت (کسی را جرات جلوگیری از دشمن نبود) بر اثر شجاعت و جوانمردی که خداوند مرا به آن گرامی داشت، و رسول خدا- صلی الله علیه و اله - قبض روح شد در حالیکه سرش بر سینه من بود، و به روی دستم جان از بدنش جدا شد، و (به جهت تیمن و تبرک آن) دست به چهره ام کشیدم، و غسل آن حضرت صلی الله علیه و اله را متصدی گردیدم، و فرشتگان مرا کمک کردند، پس خانه و اطراف آن (حاضرین و فرشتگانی که در آمد و رفت بودند) به گریه و ناله درآمدند، گروهی از فرشتگان فرود آمده گروهی بالا میرفتند، و همهمه نماز ایشان که بر آن بزرگوار میخواندند از گوش من جدا نمیشد تا اینکه او را در آرامگاهش نهادیم، پس کیست در حال حیات و ممات به آن حضرت از من سزاوار

تر؟! (هر که ادعای سزاوار بودن کند دروغ گفته و به ناحق خود را خلیفه و جانشین او دانسته) شتاب کنید