ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 617

آن امر فرموده نظر کرده متابعت نمودم، و به آنچه پیغمبر صلی الله علیه و آله سنت قرار داده نگاه نموده پیروی کردم، و در این باب به رای و اندیشه شما و غیر شما نیازمند نبودم، و حکمی پیش نیامده که به آن نادان بوده از شما و سائر برادران مسلمان مشورت نمایم، و اگر چنین بود (به حکمی از احکام نادان بودم) از شما و دیگران رو نمی گردانیم (مشورت مینمودم). و اما آنچه یادآوری نمودید که چرا در قسمت کردن بیت المال بالسویه رفتار کردم (شما را با سائر مسلمانان برابر دانسته و هیچکس را بر دیگری ترجیح ندادم) در این امر هم من به رای خود و از راه هوی نفس حکم نکردم، بلکه من و شما در دست داریم احکامی را که رسول خدا صلی الله علیه و آله آورده و آنها را بر قرار نموده است (تغییر و تبدیل در آنها راه ندارد) و در آنچه که خداوند از تقسیم و تعیین به آن دستور داده و حکم خود را در آن امضاء فرموده به شما نیازمند نبودم، پس سوگند به خدا شما و غیر شما را نزد من حقی نیست که از من شکایت داشته زبان به ملامت باز کنید، خداوند دلهای ما و شما را به حق متوجه گرداند (تا در گفتار و کردار رضاء خشنودی او را به دست آوریم) و به ما و شما شکیبائی عطاء فرماید (تا برای دنیا و

کالای آن بر خلاف دستورش رفتار ننمائیم(. پس امام علیه السلام فرمود: خداوند بیامرزد مردی را که چون حقی را دید به آن کمک نماید )برخلاف آن سخن نگفته قدم بر ندارد( یا ستمی را که دید از آن جلوگیری کند و به زیان ستمگر مددکار ستمدیده باشد.

خطبه 197-منع از دشنام شامیان