ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 622

از سخنان آن حضرت علیه السلام که آن را (در جنگ صفین) هنگامی که اصحاب آن بزرگوار در باب حکمیت با او مخالفت نمودند، فرموده: (لشگر شام وقتی که از جنگیدن با لشگر عراق ناتوان گشته شکست خوردند به تدبیر عمرو ابن عاص قرآنها بر سر نیزه ها زده آنان را به حکم آن دعوت کرده صلح و آشتی خواستند، پس لشگر عراق بعضی به اعتقاد اینکه ایشان راست می گویند و برخی به جهت خستگی از جنگ و گروهی بر اثر دشمنی باطنی که با آن حضرت داشته ظاهرا خود را مطیع جلوه می دادند، دعوت آنها را به قرآن بهانه کرده همه با هم نزد آن بزرگوار آمده گفتند: بایستی دست از جنگ برداشته مالک اشتر و سائر جنگجویان را هم از کارزار بازگردانی وگرنه تو را مانند عثمان میکشیم، امام علیه السلام امر داد که مالک و سائرین باز گشتند، پس از آن فرمود:) ای مردم، همیشه امر و فرمان من با شما طوری بود که میل داشتم تا اکنون که جنگ شما را ضعیف و ناتوان گردانید، و سوگند به خدا جنگ از جانب شما شروع شده و رها گردید در حالیکه دشمنتان را ناتوانتر نمود (پس اگر مخالفت نمی نمودید بر معاویع و لشگر شام تسلط یافته فتح و فیروزی از آن شما بود، ولی چه کنم) دیروز امیر و فرمانده بودم

و امروز مامور و فرمانبر، و دیروز نهی کننده و بازدارنده بودم و امروز بازداشته شده، و شما دوستدار ارزنده ماندن بودید، و نمیخواهم شما را به آنچه نمی پسندید وادار نمایم (توانائی ندارم یا مصلحت شما را به جنگ مجبور نمایم).

خطبه 200-در خانه علاء حارثی