ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 650

مگر اهل بیتم که دریغ داشتم از اینکه مرگ ایشان را دریابد (به زد و خورد راضی نشدم که اهل بیتم تباه نشوند) پس چشم خاشاک رفته را بر هم نهادم و با استخوان در گلو آب دهن فرو بردم، و برای فرو نشاندن خشم صبر کردم به چیزی که از حنظل (گیاهی است بسیار تلخ) تلختر و برای دل از کاردهای بزرگ دردناکتر بود. (سیدرضی فرماید:) این سخن (و قسمتی که در زیر درباره اصحاب جمل ذکر می شود) در بین خطبه ای که پیشتر بیان شد (خطبه صد و هفتاد و یکم) گذشت، ولی من برای اختلافی که درد و روایت بود دوباره آن را اینجا آوردم.