ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 663

تا اینکه (با سختی و طول مرض و درد) طبیب اوست شده از کار افتاد (ندانست برای بهبودیش چه داروئی بکار برد) و پرستارش فراموش کرد (دل از او برگرفت) و زن و فرزند و غمخوارش از بیان درد او خسته شدند، و در پاسخ پرسش کنندگان حال او گنگ گردیدند (سخنی که نتیجه دهد نگفتند) و نزد او از خبر اندوه آوری که پنهان می نمودند با یکدیگر گفتگو کردند، یکی می گفت: حال او همین است که هست، و دیگری به خوب شدن او امیدوارشان می کرد، و دیگری بر مرگ او دلداریشان می داد، در حالیکه پیروی از گذشتگان پیش از آن بیمار را به یادشان می آورد (می گفت: پیشینیان از این دنیا رفتند، نیز ناچاریم از ایشان پیروی نموده برویم) پس در اثنای اینکه او با اینحال بر بال مفارقت دنیا و دوری دوستان سوار است ناگاه اندوهی از اندوههایشان به او هجوم آورد، پس زیرکی ها و اندیشه های او سرگردان مانده از کار بیفتد، و رطوبت زبانش خشک شود، و چه بسیار پاسخ پرسش مهمی را دانسته از بیان آن عاجز و ناتوان است، و چه بسیار آواز سخنی که دردناک می کند دل او را می شنود، و (به جهت توانائی نداشتن به پاسخ آن) خود را کر می نمایاند، و آن آواز یا سخن از بزرگی است که او را احترام می نموده (مانند پدر) یا از خردسالی که با او مهربان بوده (مانند فرزند) و به تحقیق مرگ را سختیهائی است که دشوارتر است از آنکه همه آنها بیان شود، یا عقلهای مردم دنیا آن را درک کرده بپذیرند.

خطبه 213-تلاوت رجال لا تلهیهم...