ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 668

خود با خدا) راضی و خشنود است، و روش آنها را (در پشیمانی از گناهان) پسندیده است، در حالیکه به مناجات با خدا نسیم عفو و بخشش (از گناهان) را استشمام می کنند، ایشان گروگان نیازمندی به فضل و کرم خدا و اسیران تواضع و فروتنی به عظمت و بزرگواری او هستند، بسیاری اندوه دلها و بسیاری گریه چشمهاشان را مجروح ساخته است، برای هر دری که راه رغبت و توجه به سوی خدا است ایشان را دست کوبنده ای است (هر دری که به او راه دارد کوبیده در آن داخل می شوند) سوال و درخواست از کسی می نمایند که فراخیها پیش او تنگ نمی گردد (هر چند عطاء و بخشش نماید از دریای جود و کرمش کاسته نمی شود) و خواستاران از او نومید نمی شوند، پس تو خود به حساب خویش برس، زیرا به حساب دیگران محاسب

ی غیر از تو می رسد (از وارسی حساب دیگران سودی برای تو نیست، باید همیشه به یاد خود باشی و به حساب خویش به دقت رسیدگی کنی).

خطبه 214-تلاوت یا ایها الانسان...