ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 675

مانند ناله بیمار، و نزدیک بود از اثر آن بسوزد، به او گفتم: ای عقیل مادران در سوگ تو بگریند، آیا از آهن پاره ای که آدمی آن را برای بازی خود سرخ کرده ناله می کنی، و مرا به سوی آتشی که خداوند قهار آن را برای خشم افروخته می کشانی؟ آیا تو از این رنج (اندک) مینالی و من از آتش دوزخ ننالم؟! و شگفتر از سرگذشت عقیل آنست که شخصی (اشعث ابن قیس که مردی منافق و دورو و دشمن امام علیه السلام بود و آن حضرت هم او را دشمن می داشت) در شب نزد ما آمد با ارمغانی در ظرف سر بسته و حلوائی که آن را دشمن داشته به آن بدبین بودم بطوریکه گویا با آب دهن یاقی مار خمیر شده بود، به او گفتم: آیا این هدیه است یا زکاه یا صدقه که زکاه و صدقه بر ما اهل بیت حرام است، گفت: صدقه و زکاه نیست، بلکه هدیه است، پس (چون از آوردن این هدیه منظورش باطلی و در واقع رشوه بود) گفتم: مادرت در سوگ تو بگرید، آیا از راه دین خدا آمده ای مرا بفریبی، آیا درک نکرده نمیفهمی (که از این راه میخواهی مرا بفریبی) یا دیوانه ای یا بیهوده سخن می گوئی؟ سوگند به خدا اگر هفت اقلیم را با هر چه در زیر آسمانهای آنها است به من دهند برای اینکه خدا را درباره مورچه ای که پوست جوی از آن بربایم نافرمانی نمایم نمیکنم، و به تحقیق دنیای شما نزد من پست تر و خوارتر است از برگی که در دهن ملخی باشد که آن را میجود، چه کار است علی را با نعمتی که از دست میرود، و خوشی که بر جا نمی ماند، به خدا پناه می برم از خواب عقل (و بیخبر ماندن او از درک مفاسد و تباهکاریهای دنیا) و از زشتی لغزش (و گمراهی) و (در جمیع حالات) تنها از او یاری می جوئیم.

خطبه 216-نیایش به خدا