ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 676

از دعاهای آن حضرت علیه السلام است (برای درخواست بی نیازی و گرفتار نشدن به فقر): بارخدایا آبروی مرا به توانگری نگاهدار، و شخصیت مرا به تنگدستی از بین مبر که از روزی خواران تو روزی خواهم، و از آفریده های بد کردار تو مهربانی جویم، و به ستایش کسی که به من ببخشاید وادار گردم، و به بدگوئی کسی که به من چیزی ندهد گرفتار گردم (این دو صفت نکوهیده و از گناهان بزرگ به شمار می رود، زیرا ستودن بخشنده روآوردن به غیر خدا و شریک قرار دادن برای او است، و چه بسیار بخشنده هائی که از بدهای روزگارند، و اما بدگوئی از آنکه چیزی نداده جائز نیست، زیرا ممکن است از نیکان بوده و برای نبخشیدنش عذری داشته باشد) و تو پس از همه این گفتار صاحب اختیاری که ببخشائی یا نبخشائی، زیرا اختیار و توانائی بر هر چیز بدست تو است.

خطبه 217-نکوهش دنیا