ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 680

از دعاهای آن حضرت علیه السلام است (در ستایش پروردگار و درخواست عفو و بخشش): بارخدایا تو با دوستانت از همه دوستان بیشتر دوستی، و برای اصلاح کار آنان که به تو توکل می نمایند از آنها حاضرتری (چون به هر چیز توانائی، به محض اراده هر کار را انجام میدهی) نهانیهاشان را دیده بر اندیشه هاشان آگاهی، و اندازه بینائی و عقولشان را میدانی، پس رازهاشان نزد تو آشکار، و دلهاشان به سوی تو نگران است، اگر تنهائی آنان را به وحشت اندازد ذکر تو آنها را مانوس می سازد، و اگر اندوه ها به ایشان چیره گردد به پناه جستن از تو توسل می جویند، چون میدانند سر رشته کارها به دست (قدرت و توانائی) تو و منشاء آنها قضاء و قدر تو است. بارخدایا اگر ندانم چه بخواهم و از درخواست خود سرگردان بمانم مرا به آنچه صلاح من در آنست راهنمائی فرما، و دلم را به آنچه خیر و نیکوئی من در آن است متوجه گردان که اگر مرا راهنمائی از هدایت و راهنمائیهای تو ناسزاوار و از حاجت روا ساختنهای تو غریب و شگفت نیست (زیرا تو راهنما و سازنده حاجتها هستی). بارخدایا با من از روی عفو و بخشش خود رفتار کن نه به عدل و دادگریت (زیرا معامله با عدل موجب مواخذه و گرفتاری اس

ت(.

خطبه 219-درباره یکی از حاکمان