ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 719

به سوی قبرهاشان بروند در حالیکه سوار نبودند، و در قبرها نهادندشان در حالیکه فرود نیامده بودند (زیرا سواری و ورود در جائی بایستی از روی قصد و اختیار باشد، پس چون حمل مردگان بر دوشها و نهادنشان در قبرها به ادراک و شعور خودشان نیست از این رو نمی توان گفت که آنها سوار بوده یا در قبرها وارد شده اند) پس (طوری دست از این جهان کشیده و رفتند و اثری به جا نگذاشتند که) گویا ایشان بناءکنندگان دنیا نبودند و همیشه آخرت جایگاه آنان بوده، بیرون رفتند از دنیائیکه در آن سکونت داشتند، و جا گرفتند در گوری که از آن می رمیدند، آلوده بودند به دنیائی که از آن دست کشیدند، و تباه ساختند آخرتی را که به سوی آن منتقل گشتند (و اکنون پشیمانند و بیچاره) نه از کار زشت می توانند برگردند (توبه و بازگشت نمایند) و نه کار نیک را می توانند زیاده نمایند (زیرا آخرت دار تکلیف نیست، و این بدبختی برای آن است که) به دنیا انس گرفتند دنیا ایشان را فریب داد، و به آن اعتماد نمودند آنها را به خاک انداخت (تباهشان ساخت) پس خدا شما را بیامرزد، سبقت گرفته و پیش دستی کنید به سوی منازل (آخرت) خود که به آبادی آن مامور بوده با آن ترغیب گردیده به سوی آن خوانده شده اید، و به وسیله شکیبائی بر طاعت خدا و دوری از معصیت و نافرمانیش نعمتهای او را بر خودتان تمام گردانید (با شکیبائی بر سختی عبادت و دوری از معصیت خود را شایسته نعمتهای آخرت و لذتها و خوشیهای بهشت جاوید گردانید تا با همراه بودن آن نعمتها با نعمتهای دنیا از نعمتهای خدا کاملا بهره مند شده باشید) زیرا فردا (هنگام رسیدن مرگ) به امروز نزدیک است، چه بسیار به شتاب می گذرد ساعتها در روز، و چه زود سپری می شود روزها در ماه، و چه شتابنده است ماهها در گذراندن سال، و چه با تندی میگذرد سالها در عمر (که تند گذشتن آنها مستلزم به سر رسیدن زندگی و نزدیک شدن مرگ است).

خطبه 231-ایمان