ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 775

از سخنان آن حضرت علیه السلام است که به عبدالله ابن عباس فرموده زمانی که از طرف عثمان که (از جهت ستمگری و از بین بردن بیت المال مسلمین و کارهای ناشایسته ای که کرده) در محاصره بود (می خواستند از خلافت عزلش نمایند و او از ترس کشته شدن جرات بیرون آمدن نداشت) نامه ای برای آن بزرگوار آورد، در آن نامه از آن حضرت درخواست می نمود که به ملک خود در ینبع (اسم موضعی است در اطراف مدینه از سمت دریا) تشریف ببرد تا غوغا و هیاهوی مردم برای نامزد نمودن به خلافت کم شود (چون محاصره کنندگان عثمان به صدای بلند خلافت را به نام امیرالمومنین می خواندند و عثمان گمان داشت محاصره او به تحریک حضرت است از این رو بیرون رفتن او را از مدینه درخواست نمود تا شاید مردم هم از اطراف خانه او پراکنده شده به همراهی آن حضرت بروند و او بتواند از خانه بیرون آمده چاره نماید، و این را خواست) بعد از آنکه مانند آن درخواست را پیشتر هم نموده بود (پیش از آن خواست که حضرت به ینبع تشریف ببرد، و چون رفت پس از آن درخواست نمود که از آنجا به مدینه برگشته او را یاری فرماید، اکنون دوباره درخواست می نمود که به ینبع تشریف ببرد) پس امام علیه السلام فرمود:ای پسر عباس عثمان نمی خواهد مرا مگر اینکه مانند شتر آب کش قرار دهد با دلو بزرگ، بیایم و بروم: پیش از این به سوی من فرستاد که از مدینه بیرون شدم، پس از آن فرستاد (برای یاری او از ینبع به مدینه) بیایم، و اکنون تو را می فرستد که بیرون روم، به خدا سوگند او را یاری کرده از او دفاع نمودم به طوری که (از زیاد کوشش کردن در همراهیش) ترسیدم گناهکار باشم (چون بر اثر کارهای ناشایسته ای که کرده و به جا می آورد مستحق دفاع نمی باشد).

خطبه 236-در حوادث بعد از هجرت