ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 778

از خطبه های آن حضرت علیه السلام است (در اینکه انسان تا زنده است بایستی فرصت عبادت و بندگی را از دست ندهد): پس (از ستایش خداوند متعال و درود بر پیغمبر اکرم و آل او بدانید دنیا همیشه باقی و برجا نیست، بنابراین تا می توانید مطابق دستور خدا و رسول) کار کنید در حالیکه در فراخی زندگانی هستید زنده اید و نامه ها (ی اعمالتان برای ثبت گفتار و کردار نیک) گشوده بسته نشده و توبه و بازگشت گسترده پذیرفته است، و رو گرداننده گناهکار خوانده می شود (که از کار زشت دست برداشته توبه و بازگشت نماید) و بدکار امیدواری میدهند (تا کردار زشتش را جبران نماید) پیش از آنکه چراغ عمل خاموش گشته فرصت از دست برود، و مدت بسر آید، و راه توبه و بازگشت بسته شود، و ملائکه به آسمان بالا روند (از محو و اثبات نامه اعمال قلم را باز دارند) پس (پیش از رسیدن مرگ یعنی موقعی که نمی توان کاری انجام داد) بایستی مرد از خود برای خویش و از زندگی برای مرگ و از نیستی برای هستی و از گذرنده برای باقی ماننده نتیجه بگیرد (در دنیا خود را به کار گمارد تا در آخرت او را به کار آید) مردیکه از خدا ترسید (و در عمل کوشید) در حالیکه تا رسیدن مرگ او را فرصت دا

ده و تا انجام عمل او را مهلت داده اند، مردی است که نفس خود را دهان بند زده و مهار آن را در اختیار دارد، پس خود را با دهان بند نفس از آنچه خداوند نهی فرموده باز داشته، و به مهار آن خویش را به سوی طاعت و فرمانبری از خداوند می کشد.

خطبه 238-درباره حکمین