ترجمه و شرح نهج البلاغه (فیض الاسلام) صفحه 991

از سخنان آن حضرت علیه السلام است به اهل کوفه هنگام حرکت از مدینه به بصره (به جنگ اصحاب جمل، که در آن از ایشان کمک خواسته): پس از حمد خدا و درود بر پیغمبر اکرم، من از جای قبیله خود (از مدینه به عزم بصره) بیرون آمدم در حالی که (نزد کسی که با حقیقت آشنا نبوده امام زمانش را نمی شناسد) یا ستمگرم یا ستمگر دیده، و یا گردنکش و یا رنج برده، و (در هر دو صورت) من خدا را به یاد کسی که این نامه ام به او می رسد می آورم تا زود نزدم آید، اگر (دانست که در این کار) روشم درست بود کمکم نماید، و اگر کردارم را درست ندانست بازگشت به درستی و خشنودی ایشان را از من بخواهد (بنابراین کسی نباید بهانه گرفته از خانه بیرون نیاید، بلکه باید خدا را در نظر داشت و از خانه بیرون آمد و مظلوم را کمک و ظالم را نهی از منکر نمود، بله اگر نتوانست ظالم و مظلوم را تشخیص دهد ایشان را به حال خود گذارد که در این صورت عذر نادانی او پذیرفته است).

نامه 058-درباره جنگ صفین