ترجمه نهج البلاغه صفحه 284

آنان از آن حوض سیراب بیرون نشوند ،و جای دیگر هم آب نخواهند خورد .

از این سخن است

برای بیعت با من مانند شترهای ماده ای که به جانب بچه های خود روند روی آورید ،فریاد می زدید:

بیعت بیعت !دستم را به ستم باز کردید،دستم را عقب بردم کشیدید .

خدایا،طلحه و زبیر با من قطع رحم کردند و بر من ستم روا داشتند،و بیعتم را شکستند،و مردم را بر من شوراندند .پس آنچه را ایشان بسته اند بگشا ،و آنچه را تابیده اند محکم مکن ،و برای آنان در آنچه آرزو کردند و به اجرا گذاشتند بدی ارائه کن .من پیش از جنگ توبه آنان را خواستم،و پیش از حادثه انتظار باز گشتشان را کشیدم،ولی آنان نعمت را خوار شمردند،و عافیت را رد کردند .