ترجمه نهج البلاغه صفحه 487

و زبان از راستی باز مانده،و ملازم حق خوار گشته است .اهل زمان بر گناه مقیم اند،و بر سهل انگاری و مماشات متفق اند.جوانشان پر آزار،سالخورده شان گناهکار،دانشمندشان منافق،و گوینده شان چاپلوس است.کوچکشان بزرگشان را احترام نمی کند،و توانگرشان به بی نوایشان کمک نمی دهد .

225 از سخنان آن حضرت است

ذعلب یمانی از احمد بن قتیبه از عبد اللّه بن یزید از مالک بن دحیه روایت کرده که نزد امیر المؤمنین علیه السّلام بودیم و سخن از اختلاف ظاهر و باطن مردم پیش آمد،حضرت فرمود :

مبادی سرشتشان بین آنان تفاوت به وجود آورده،و این به خاطر آن است که قطعه ای بودند از زمین شور و شیرین،و درشت و نرم.پس اینان بر اساس نزدیک بودن زمینشان به هم نزدیکند،و به اندازه اختلاف خاکشان با هم متفاوتند .یکی را صورتی زیبا