ترجمه نهج البلاغه صفحه 737

41

این معنا به لفظی دیگر از حضرت روایت شده و آن سخن آن حضرت است:دل احمق در دهان او،و زبان خردمند در قلب اوست.و معنای هر دو جمله یکی است .

42

و آن حضرت به یکی از یارانش به وقتی که بیمار شده بود،فرمود :

خداوند آنچه را از بیماری به تو رسیده سبب سقوط گناهانت قرار داد،زیرا در بیماری اجری نیست ولی گناهان را همچون ریختن برگها از درخت از صفحه پرونده می ریزد.پاداش در گفتار به زبان،و عمل به دست و پاست .خداوند سبحان محض صدق نیّت و شایستگی باطن، هر کدام از بندگانش را بخواهد وارد بهشت می کند .

مؤلف گوید:اینکه امام فرموده«بیماری را از جانب خدا پاداش نیست»صحیح است،چه اینکه بیماری از جمله اموری است که آن را عوض است نه مزد،زیرا استحقاق عوض در برابر دردها و بیماریها و امثال اینهاست که از جانب خدا به عبد می رسد ،