«إذا کثرت فیکم الاخلاط، و استولت الانباط، و دنا خراب العراق، و ذاک اذا بنیت مدینه ذات أثل و أنهار، فاذا غلت فیها الأسعار، و شید فیها البنیات، و حکم فیها الفساق...
فیا لها من مصیبه حینئذ من البلاء العقیم و البکاء الطویل و الویل العویل و شده الصریخ، ذلک أمر الله و هو کائن و فناء مریح، فیابن خیره الآباء متی تنتظر البشیر بنصر قریب من رب رحیم.
ألا فویل
للمتکبرین، عند حصاد الحاصدین و قتل الفاسقین، عصاه ذی العرش العظیم، ألا بأبی و أمی هم من عده...»
بطور خلاصه این فراز از سخنان امام(ع) شامل پیشگوئی درباره هرج و مرج های اخلاقی، بوجود آمدن شهر بغداد، خرابی عراق، بالا رفتن نرخها، و بدنبال آن حوادث گریه آور، ناله خیز و دردناکی است که به جرم بد رفتاری ها و سرکشی ها به امر خدا بوقوع خواهد پیوست.
آنگاه از حضرت مهدی(ع) به عنوان «فرزند بهترین پدران» یاد فرموده ؛ و خبر از سرنوشت شوم و مرگ آوری می دهد که به کیفر سرپیچی از فرمان الهی و پیروی از دستورات دین در انتظار مستکبران و فاسقان است.
خطبه 190
«... ألزِمُوا الأَرضَ، و اصبِرِوا عَلَی البَلاءِ، وَ لاَتُحَرِّکُوا بِأیدِیکُم وَ سُیُوفِکم فِی هَوَی أَلسِنَتِکم، وَ لاَتَستَعجِلُوا بِمَا لَم یُعَجِّلْهُ اللهُ لَکُم.
فَإِنَّهُ مَن مَاتَ مِنکُم عَلی فِرَاشِهِ وَ هُو عَلی مَعرِفَهِ حَقِّ رَبِّهِ وَ حَقِّ رَسُولِهِ وَ أَهلِ بَیتِهِ مَاتَ شَهِیداً، وَ وَقَعَ أَجرُهُ عَلَی اللهِ، وَ اسْتَوْجَبَ ثَوَابَ مَا نَوَی مِن صَالِحِ عَمَلِهِ، وَ قَامَتِ النِّیَّهُ مَقَامَ إِصلاَتِهِ لِسَیفِهِ، فَإِنَّ لِکُلِّ شَیء مُدَّهً وَ أَجَلاً.»
بر جای خود استوار بوده (بدون اجازه و حساب از اقدام به نبرد خودداری کنید)، در برابر بلاها و مشکلات، پایدار باشید، شمشیرهایتان رادر راه هوی و هوس و سخنانی که از زبانتان سر می زند به کار نیندازید[2]؛ و درباره آنچه خداوند، شتاب و عجله را نسبت به آن روا نداشته، شتاب نکنید؛