دریچه ای گشوده بر آفتاب (نهج البلاغه و مبانی حکومت اخلاق و تربیت) صفحه 1

پیشگفتار

مجموعه ی حاضر که اینک با عنوان: دریچه ای گشوده بر آفتاب، به پیشگاه مقدس علوی و ارادتمندان آن امام همام تقدیم می شود، حاصل تحقیق و کوششی ناچیز است، که نگارنده پیرامون برخی از موضوعات نهج البلاغه شریف به عمل آورده و در این پژوهش- به فراخور بضاعت مزجاه و اندک معرفت خود- ضمن بهره وری از بیکران دریای معانی این کتاب مستطاب، موفق شده است تا روزها و شبانگاهانی چند را که از فرخنده ترین ایام عمر خود می شمارد، مشام جان از عطر روحپرور این گلزار حکمت معطر سازد و چون در این گلگشت روحانی همواره می اندیشیده و بر آن بوده است که- به تعبیر شیخ شیراز- وقتی که «به درختان پر گلش رسد، دامنی پر کند هدیه اصحاب را، هر چند که بوی گل- گاه- چنان او را مست و از خود بی خبر کرده که دامنش از دست برفته است»، اما به لطف عمیم باغبان صاحب کمال این گلزار: «بماندست با دامنی گوهرش» ولی:«از خجالت به زانو سرش» که چگونه این هدیه ی ناقابل را به گوهرشناسان معنی و صیرفیان سخن عرضه کند، تا مقبول طبع و پسند خاطر عاطرشان قرار