شادی و آرامش از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه صفحه 10

اُولآئِـكَ هُـمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَمَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ كَريمٌ.

[آري] آن ايمان آوردگان راستين اينانند. براي آنان در پيشگاه پروردگارشان درجاتي [پرفراز] و آمرزش و روزي ارزشمندي خواهد بود . (1)

برخي گفته‌اند منظور اين است كه اينان در بهشت پرطراوت و زيبا داراي مقامات و درجات والايي هستند وخداي پرمهر آنان را از آمرزش و رزقي بزرگ و هميشگي بهره‌ور خواهد ساخت. گفتني است كه آن گروه از دانشوراني كه به باور شان ايمان قابل فزوني و كاستي است و نيز كارهايي كه به وسيله اعضا و اندامها انجام مي‌شود جز ايمان است، به اين گونه آيات استدلال مي‌كنند. به باور اينان، از اين آيات چنين دريافت مي‌گردد كه تنها كساني داراي ايمان واقعي هستندكه به اين ويژگيها آراسته

1 ـ 4 / انفال.

(18) شادي و آرامش

باشند. با اين بيان اگر كسي با ياد خدا دلش ترسان نگردد و باشنيدن آيات او ايمانش افزون نشود و از انجام شايسته نماز و برپاداشتن راه و رسم آن بهره‌ور نباشد و حقوق مالي خويش يا زكات را نپردازد و برخداي يكتا توكّل و اعتماد نكند و... چنين كسي از نعمت ايمان بي‌بهره است. امّا پاسخ اين است كه اين ويژگيها و اوصاف از آنِ ايمان آوردگان برجسته و ممتاز است نه همه ايمان آوردگان. با اين بيان ممكن است مردم باايمان از نظر ايمان و باور باهم يكسان و از نظر عمل و فرمانبرداري از خدا متفاوت باشند، چرا كه ترس قلبي يك امر واجبي نيست بلكه پسنديده و مستحب است و نماز و انفاق نيز شامل واجب و غير واجب مي‌گردد پس به نظر مي‌رسد اين آيات به ايمان آوردگان ممتاز و برجسته نظر دارند و نه همه‌مؤمنان. و اين آيات نشانگر اين مفهوم و معني نيستند كه هركسي از نظر ايمان و عمل در مرحله‌اي فروتر از اينان باشد از ايمان آوردگان نيست.

شادي و آرامش (19)

«ابن عبّاس» مي‌گويد: از اين آيات دريافت مي‌گردد كه كُفرگرايان از آفريدگار هستـي تـرس و هراســي نــدارنــد و از ايــن صفــات و خصوصيـات بي‌بهره‌اند.(1)

آرامش واقعــي در پرتــو ايمــان و تقــــوا

اَلا اِنَّ اَوْلِياءَ اللّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ.