شادی و آرامش از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه صفحه 112

شادي و آرامش (215)

2 ـ شادي به زشتي‌ها

افـراد زشتكـار دو دسته‌اند ؛ دسته‌اي كه به راستي از عمل خود شرمنده‌اند و نجات اين دسته بسيار آسـان اسـت . دستـه ديگر هستنـد كه نه تنهـا احساس شرمندگـي نمي‌كننـد ، بلكـه به قدري مغرور و از خود راضي هستند كه از اعمال زشت و ننگينشان خوشحالند و حتّـي به آن مباهـات مي‌كننـد و دوسـت دارنــد مــردم از آن‌هــا تمجيـد كننـد . قـرآن كريــم دربــاره چنيــن افــرادي مي‌فرمــايـد :

«لا تَحْسَبَنَّ الَّذينَ يَفْرَحُونَ بِمآ اَتَوْا وَ يُحِبُّونَ اَنْ يُحْمَدُوا بِما لَمْ يَفْعَلُوا فَلا تَحْسَبَنَّهُمْ بِمَفازَةٍ مِنَ‌الْعَذابِ وَ لَهُمْ عَذابٌ اَليمٌ : اي پيغمبر ! مپندار آنهايي كه به كردار زشت خود شادمانند و دوست دارند كه از مردم به اوصاف پسنديده‌اي كه هيـچ در آنهـا وجــود نـدارد ، آنهـا را ستايـش كننـد ، البتـه گمـان مـدار كـه از

(216) شادي و آرامش

عــذاب خـدا رهايي يابنـد بلكـه بـراي آنهـا عــذاب دردناكــي خواهــد بــود» .(1)

از اين آيه استفاده مي‌شود كه فرح و سرور در برابر كار نيكي كه انسان توفيق انجـام آن را يافتـه ، اگر بـه صـورت معتـدل باشـد و مايـه غـرور و خودپسندي نگــــردد ، نكــوهيــده نيســـــــت .(2)

3 ـ شادي به لغزش‌هاي ديگران

شكّي نيست كه هركسي در طول زندگي ، لغزش‌ها و اشتباهاتي دارد و گاهي در موقعيّت‌هايـي قرار مي‌گيرد كه ممكــن است مورد مضحكــه و خنــده ديگــران قرار بگيـرد؛ ماننـد لكنـت زبـان ، توپـوق زدن در سخــن گفتــن ، يا به زمين خوردن و يــا شكست‌هـاي زندگــي كه نبايــد در چنيــن مواقعــي ، خــوشحــال شويـــم .

1 ـ 188 / آل عمران .