شادی و آرامش از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه صفحه 89

شادي و آرامش (173)

پرهيــز از شادمانـي دنيا

حضـرت علــي عليه‌السلام در رابطــه پرهيــز دادن از دنيــاپرستـــي مي‌فـــرمــاينـــد :

«همانا شمـا بـرادران دينـي يكديگريـد ، چيـزي جـز درون پليد و نيت زشت شما را از هـم جـدا نساختـه اسـت نه يكديگر را ياري مي‌دهيد و نه خيرخواه يكديگريد و نه چيزي به يكديگر مي‌بخشيد و نه به يكديگـر دوستـي مي‌كنيـد . شمـا را چــه شـده اسـت كـه بـا به دسـت آوردن متاعـي انـدك از دنيــا شادمـان مي‌گرديد و از متاع بسيار آخرت كـه از دسـت مي‌دهيــد اندوهنــاك نمي‌شويـد .(1)

1 ـ نهـــج البلاغـــه ، خطبــه 113 .

(174) شادي و آرامش

ارزش شادابي در كار

چيز اندك كـه با اشتياق تداوم يابـد ، بهتـر از فراوانـي اسـت كه رنج‌آور باشد .(1)

عوامـل شادمانـــي

حضرت علي عليه‌السلام مي‌فرمايند : اي كميل ! خانواده‌ات را فرمان ده كه روزها در به دسـت آوردن بزرگـواري و شب‌هـا در رفع نياز خفتگان بكوشند . سوگند به خدايي كـه تمـام صداها را مي‌شنود ، هركسي دلـي را شـاد كنـد ، خداونـد از آن شـادي لطفـي بـراي او قـرار دهـد كه به هنگـام مصيبـت چـون آب زلالـي بر او باريدن گرفته و تلخـي مصيبت را بزدايد چنانكه شتر غريبــه را از چـراگــاه دور سازنـد .(2)