شادی و آرامش از دیدگاه قرآن و نهج‌البلاغه صفحه 91

نسبــت شادي و دين

ارمغان دين براي بشر شادي ، بهجت و سرور به معناي واقعي و عميق آن مي‌باشد. دين هم بشر را با شادي واقعي آشنا كرده و هم راه رسيدن به آن و بهره‌مندي كامل از آن را پيش روي او نهاده است .

خواندن دعايي با شور و حال و نمازي با حضور قلب ، نجوايي شبانه و زمزمه‌اي

1 ـ نهـج البلاغـــه ، نامـــه 66 .

شادي و آرامش (177)

عاشقانه ، كمك به انساني افتاده ، نوازش يتيمي غمگين ، سير كردن گرسنه‌اي بينوا ، زيارت بارگاه انساني پاك ، ديدار وابستگان و گفت و گو با دوستي صميمي كه همگي از سفارش‌هاي دين و تعاليم پرمحتواي آن است ، همان سرور و نشاطي را به دنبال دارد كه ديدن بهار طرب‌انگيز و صبح پرلطافت و قطره‌اي شبنم بر رخسار گل سرخ و زمزمه جويبار و وزش نسيم روح‌افزا .

هر دو نوع شادي برگرفته از يك حقيقت و هر دو جلوه‌اي از زيبايي و عظمت و كمال خداوند بزرگ و كريم است . نگاهي گذرا به تعاليم ديني نشان مي‌دهد ، شادي و سرزندگي از آثار ايمان مذهبي است ؛ چراكه مذهب بر زمينه‌هاي پيدايش شادي سفــارش كرده و نشانه‌هايش را ستوده است .

نداشتن نگراني و اضطراب و غم و اندوه و رسيدن به اطمينان قلبي اساس هر نوع شادي است و اين ممكن نيست مگر باايمان به قدرت مطلقي كه سرچشمه همه

(178) شادي و آرامش

نيكي‌ها است . (1) به همين دليل ، عميق‌ترين و عالي‌ترين شادي شادي‌ها و سرورها از آن مردان پاك سيرت و آشنا با خداوند است . در حديثي از پيامبر صلي‌الله‌عليه‌و‌آله مي‌خوانيم : «رَكْعَتانِ في جَوْفِ اللَّيْلِ اَحَبُّ اِلَيَّ مِنَ الدُّنْيا وَ ما فيها : دو ركعت نماز در دل شـب نـزد مـن از دنيـا و آنچـه در آن اسـت ، ارزنده‌تـر و دوست داشتني‌تر است» . (2)