تجلی امامت در نهج البلاغه‌ صفحه 115

في المشهد و المغيب و الاجابه حين ادعوكم و الطاعه حين امركم. [122].

«اي مردم! شما را بر عهده‌ي من حقي و مرا نيز بر شما حقي است. حقي كه شما به من داريد اينستكه:

- شما را موعظه كرده و پند و اندرز داده و هدايت كنم،

- و غنايم و بهره‌هاي شما را به تساوي در ميان شما تقسيم كنم.

- شما را آموزش داده تا از ناداني برهانم،

- و آداب و احكام دين را به شما بياموزم.

و اما حقي كه من بر شما دارم اينستكه:

- بر بيعت و پيمان با من پايدار باشيد،

- در پيدا و پنهان نسبت به من خلوص نيت داشته باشيد.

- هرگاه شما را بخوانم، پاسخ مثبت داده و مرا اجابت كنيد،

- و هنگامي كه به شما فرمان مي‌دهم، از فرمان من اطاعت كنيد».

و اعظم ما افترض سبحانه من تلك الحقوق حق الوالي علي الرعيه و حق الرعيه علي الوالي فريضه فرضها الله سبحانه لكل علي كل، فجعلها نظاما لالفتهم و عزا لدينهم. فليست تصلح الرعيه الا بصلاح الولاه و لا تصلح الولاه الا باستقامه الرعيه. فاذا ادت الرعيه الي الوالي حقه و ادي الوالي اليها حقها عز الحق بينهم و قامت مناهج الدين و اعتدلت معالم العدل و جرت علي اذلالها السنن. فصلح بذلك الزمان و طمع في بقاء الدوله، و يئست مطامع الاعداء … [123].