مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه علی (ع) صفحه 100

مختلف آن که دارای تحریف‌های لفظی زیادی می‌باشند.

اصولا مبانی هرمنوتیک در نصوص کلامی نمی‌تواند صادق باشد، زیرا مفسر هرمنوتیک باید بکوشد تا خود را به جای موجد و پدید آورنده‌ی اثر قرار دهد تا از علت فعل او آگاه گردد، در حالی که هیچ انسانی توان این را ندارد که خود را در جایگاه موجد قرآن و یا پیامبر (ص) و علی (ع) قرار دهد، زیرا احراز همه‌ی مفروضات با حصول شرایطی ممکن است که لازمه‌ی پیامبری و امامت می‌باشد. از طرفی در نصوصی که شریعت اسلام از آنها استخراج می‌گردد مفسر در مقام تبیین واقعیت‌های موجود است، نه فهم آزاد به گونه‌ای که در هرمنوتیک در مورد مقوله‌های سیال انسانی آورده می‌شود. [155] .

البته همواره چنین نیست که یک متن صرفا به خاطر فهم محتوای آن مورد استفاده قرار گیرد و محقق به دنبال کشف مقصود گوینده و یا نویسنده‌ی متن و حتی محدوده‌ی فهم آن چه که مخاطبان گذشته از آن به دست آورده‌اند باشد، بلکه یک محقق می‌تواند در گفتمان متنی که سال‌ها و قرن‌ها از حدود آن می‌گذرد به حقایق جدیدی برسد که اصولا مورد نظر صاحب متن نبوده و حتی مخاطبان اولیه‌ی آن نیز آن را نیافته‌اند. بنابراین، در حوزه‌ی اعتقاد و تکلیف آن چه می‌تواند معیار قرائت نصوص قرار گیرد همان منطوق و مفهوم دلالی است که حدود آن را ادبیات مشخص نموده است، ولی خارج از این دو حوزه چه بسا قرائت‌های هرمنوتیکی ما را به معرفت‌های جدیدی در ارتباط با انسان و جهان رهنمون سازد. [156] .