مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه علی (ع) صفحه 180

می شمارند که برای نیل به اهداف خود پایبند به هیچ ملاحظه‌ی اخلاقی، دینی و انسانی نمی‌شود.

در این رهیافت مقصود از منافع حیاتی همان منافع مادی و شهوانی است و الا کشور و گروهی که بر پایه‌ی اصول انسانی، اخلاقی و مذهبی شکل گرفته و حیات خود را مرهون زنده ماندن این اصول و مبانی ببیند بی‌شک در تمام امورات این عوامل را معیار و ملاک قرار خواهد داد. و اصولا تخصیص امور واقع و بیرونی تنها به امور مادی حاکی از کوتاه نظری و بینش محدود است.

ب- در مقابل گروه اول رهیافتی به وجود آمد که حاصل رشد خارق العاده‌ی علوم و فنون و گسترش دامنه‌ی خواسته‌ها و نیازهای بشری بود. در این رهیافت از آنجا که تأمین همه‌ی خواست‌های بشری از اختیار و قدرت فردی خارج است از این رو ایجاب می‌کند که کشورها در جهت تأمین این خواست‌ها و نیازمندی‌ها با هم همکاری نموده و با رعایت احترام متقابل به تشریک مساعی بپردازند، در این رهیافت با طرح تئوری «وابستگی متقابل» رعایت و توجه به اصول اخلاقی و انسانی را ضامن تشریک مساعی و تأمین نیازمندی‌ها می‌دانند، از این رهیافت در مباحث سیاسی به آرمان‌گرایی یاد می‌شود.

ج - در رهیافت فوق توجه به نیازمندی‌ها و خواسته‌های ملی، گروهی و یا حداکثر انسانی بود، و هر کشوری متناسب با نیازمندی‌های افراد جامعه‌اش با دیگران تشریک مساعی می‌کرد و با فرض تأمین نیازهایش در داخل نیازی به تعامل و همکاری نمی‌دید، از این جهت، رهیافت دیگری مطرح شد که در آن توجه به نوع انسان و خواسته‌ها و نیازمندی‌های طبیعی او شد در این رهیافت توجه به نقطه‌ی مکانی و زمانی خاصی نیست بلکه هر فرد را در عرصه جهانی می‌بینند، و این رهیافت با تعبیر جهانی شدن به ارائه‌ی تئوری «همگرایی یا جهانی سازی» پرداخت که توجه عمده و اساسی در آن، منافع