مبانی استراتژی فرهنگی از دیدگاه علی (ع) صفحه 250

می‌دانست: (ان افضل الناس عند الله من کان العمل بالحق احب الیه). [466] .

سال‌های بعد از رحلت پیامبر اسلام (ص)، سال‌هایی بود که جامعه‌ی اسلامی رفته رفته به امتیاز دهی به افراد متنفذ و وابستگان دربار خو گرفت، در حالی که علی (ع) در این خصوص صلابت عجیبی نشان می‌داد و در برخورداری از مناصب و حقوق و یا برخورد با افراد خاطی، توجهی به ملاک‌های نفوذ و وابستگی افراد نداشت. در نامه‌ای به یکی از فرمانداران خاطی می‌نویسد: «اگر حسنین به عملی که تو به آن آلوده شدی، دست می‌زدند، همان کاری را می‌کردم که با تو انجام دادم.» [467] .

به همین نحو، در جواب توصیه و اصرار بعضی اصحابش مبنی بر انعطاف پذیری متناسب با شرایط، می‌فرمود: «أتامرونی ان اطلب النصر بالجور فی من ولیت علیه و الله ما اطور به ما سمر سمیر» [468] «از من تقاضا می‌کنید که پیروزی و موفقیت در سیاست را به ستمگری و پایمال کردن حق مردم ضعیف به دست آورم! به خدا قسم تا شب و روزی در دنیاست، تا ستاره‌ای در آسمان در حرکت است، چنین نخواهم کرد.»

صراحت و صداقت در سیاست، یکی دیگر از مواردی بود که حضرت (ع) بر اساس عنصر حق‌مداری تابع آن بود و مورد اعتراض یاران واقع می‌شد. آنان می‌گفتند: «سیاست این همه صداقت و صراحت بر نمی‌دارد، یک مقدار خدعه و دغل بازی هم باید در آن قاطی کرد، چاشنی سیاست، دغل بازی است.» [469] به ایشان ایراد می‌گرفتند که: چرا علی (ع) مثل دیگر سیاستمداران ابتدا