حدیث بندگی صفحه 496

روزی که ظالم دست خود را از روی حسرت به دندان گرفته و می گوید ای کاش با رسول خدا راهی را برگزیده بودم وای بر من ای کاش فلانی را دوست خود قرار نمی دادم امام علیه السلام در ادامه دعا عرض می کند الها چه ستمگری که با مکر خویش بر من ستم نمود و دام شکارهایش را برایم گشود و مراقبانی برایم گماشت و در کمین نشست مانند در کمین نشستن حیوان درنده.... وقتی تو ای خدای من که منزه و برتری دغل بازی پنهان و زشتی کارش را مشاهده کردی او را با سر در گودالی که برای شکار کنده بود انداختی و در همان پرتگاه کنده شده به دستش جایش دادی تا پس از طغیانش با ذلت در دامی افتاد که فکر می کرد مرا در آن بیفکند و اگر لطف و مرحمت تو نبود نزدیک بود من در آنچه او در آن افتاد می افتادم.

زهد و زاهد

اللَّهُمَّ حَبِّبْ إِلَیَّ صُحْبَهَ الْفُقَرَاءِ، وَ أَعِنِّی عَلَی صُحْبَتِهِمْ بِحُسْنِ الصَّبْرِ وَ مَا زَوَیْتَ عَنِّی مِنْ مَتَاعِ الدُّنْیَا الْفَانِیَهِ فَاذْخَرْهُ لِی فِی خَزَائِنِکَ الْبَاقِیَهِ وَ اجْعَلْ مَا خَوَّلْتَنِی مِنْ حُطَامِهَا، وَ عَجَّلْتَ لِی مِنْ مَتَاعِهَا بُلْغَهً إِلَی جِوَارِکَ وَ وُصْلَهً إِلَی قُرْبِکَ وَ ذَرِیعَهً إِلَی جَنَّتِکَ، إِنَّکَ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ، وَ أَنْتَ الْجَوَادُ الْکَرِیمُ.(1)

پروردگارا علاقه هم صحبتی با فقرا را در دلم انداز و در این مسیر صبر نیکو به من عطا فرما و آنچه از متاع بی ارزش و نابود شدنی دنیا از من گرفتی آنها را برای جهان آخرت برایم ذخیره نما و آنچه از دارایی دنیا به من عنایت کرده ای و آنچه از دنیا برایم یپش انداخته ای وسیله رسیدن به جوار رحمتت و پیوستن به قربت و راهی به سوی بهشتت قرار ده زیرا که تو صاحب فضل و کرم بزرگی هستی وتویی جواد وکریم.

صحبت و کلام امام زین العابدین علیه السلام معنای زهد در دنیا را در بر دارد چرا که اولا متاع دنیا را بی ارزش و نابودشدنی می داند وخود را دلبسته به آن نمی داند و ثانیا با بی اعتنایی