حدیث بندگی صفحه 559

محکم خود ایشان را توصیف فرموده است نیستند جز چهارپایان و بلکه از آنها گمراهترند. (1)

شکایت

اَللّهُمَّ لَا أَشْکُو إِلَی أَحَدٍ سِوَاکَ، وَ لَا أَسْتَعِینُ بِحَاکِمٍ غَیْرِکَ، حَاشَاکَ، فَصَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ صِلْ دُعَائِی بِالْإِجَابَهِ، وَ اقْرِنْ شِکَایَتِی بِالتَّغْیِیرِ(2)

الها به هیچ کس جز تو شکایت نمی کنم و از هیچ حاکمی غیر تو کمک نمی طلبم که پاکیزه ای تو پس بر محمد و آل او درود فرست و دعایم را به اجابت قرین ساز و شکایتم را به تغییر وضعم همراه کن.

شکایت از اوضاع زمانه و مردم به خدا بردن درست است همچنان که در آموزه های ائمه طاهرین و به خصوص امام سجاد علیه السلام مشاهده می شود ولی شکایت از خدا کردن که این چه زندگی است برای ما مقرر کردی و از حوادث پیش آمده معترض بودن غلط است.

در مناجات الشاکین همان بزرگوار شکایت بر خدا می برد از وضع و حال خود درخواست اصلاح می کند و البته او منزه از این حرف هاست بلکه به ما می آموزد که چگونه با خدای خویش گفت و گو کنیم و ادب در دعا و مناجات را به ما می آموزد:

اِلَهی إِلَیک أَشْکو نَفْسا بِالسُّوءِ أَمَّارَهً وَ إِلَی الْخَطِیئَهِ مُبَادِرَهً وَ بِمَعَاصِیک مُولَعَهً وَ لِسَخَطِک مُتَعَرِّضَهً......إِلَهِی أَشْکو إِلَیک عَدُوّا یضِلُّنِی وَ شَیطَانا یغْوِینِی قَدْ مَلَأَ بِالْوَسْوَاسِ صَدْرِی ......إِلَهِی إِلَیک أَشْکو قَلْبا قَاسِیا مَعَ الْوَسْوَاسِ مُتَقَلِّبا .......وَ کنْ لِی عَلَی الْأَعْدَاءِ نَاصِرا وَ عَلَی الْمَخَازِی وَ الْعُیوبِ سَاتِرا وَ مِنَ الْبَلاءِ [الْبَلایا] وَاقِیا وَ عَنِ الْمَعَاصِی عَاصِما بِرَأْفَتِک وَ رَحْمَتِک یا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ