حدیث بندگی صفحه 653

حرف غ

غفلت

اللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ وَ سِنَهِ الْغَفْلَهِ، وَ تَعَاطِی الْکُلْفَهِ(1)

خداوندا به تو پناه می بریم از خواب سنگین غفلت و خود را به زحمت و تکلف انداختن.

خواب های انسان ها محدود به چند ساعت است اما خواب غفلت آنچنان سنگین و طولانی است که گاه یک عمر انسان را در بر می گیرد وقتی بیدار می شود که کار از کار گذشته و راه بازگشت ندارد و اگر بگوید رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحاً خدایا مرا به دنیا برگردان شاید کاری خوبی انجام دهم پاسخ کَلِّا است یعنی حرف نزن که چنین چیزی ممکن نیست. (2)

مگر ز مدت عمر آنچه مانده دریابی***که آنچه رفت بهغفلت دگر نیاید باز

چنان مکن که به بیچارگی فرو مانی***کنون که چاره بدست اندرست چاره بساز

ز عمرت آنچه به بازیچه رفت وضایع شد***گرت دریغ نیامد بقیت اندر باز

لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَهٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ (3)

تو از امروز مرگ و برزخ و قیامت غافل بودی پس ما پرده ات را از برابرت کنار زدیم و امروز چشمانت تیزبین است.

وای از غفلت از خدا و مرگ و قیامت که سر لوحه همه بدی ها و گمراهی هاست آدم غافل در هنگام معصیت سرمست و خوشحال است نصیحت هیچ نصیحت کننده را نمی پذیرد ولی وقتی ناگهان در همان حال نعمت حیات را از او می گیرند از خواب سنگین غفلت بیدار می شود اما چه سود که دیر شده است.

1- دعای هشتم صحیفه
2- مومنون 99
3- ق 22