امیرالمؤمنین علیه السلام پاسخ می دهد! صفحه 117

1. تکاپوگر پویا که نجات پیدا می کند؛

2. و جوینده ی کندرو که برای او امیدی هست؛

3. و تقصیر کننده ی تبهکار که سقوطش در آتش است.

انحراف به چپ و راست (افراط و تفریط) گمراهی و جادّه ی اصلی، راه وسط و اعتدال است.

س 3: آیا حق با اکثریت آرا است؟(182)

اَلا وَ اِنَّ التَقْوی مَطایا ذُلُلً حُمِلَ عَلَیْها اَهْلُها وَ اُعْطُوا اَزِّمَتَها فَاَوْرَدَتْهُمُ الْجَنَّهَ حَقٌّ وَ باطِلً وَ لِکُلٍّ اَهْلٌ فَلَئِنْ اَمِرَ الْباطِلُ لَقَدیماً فَعَلَ وَ لَئِنْ قَلَّ الْحَقُّ فَلَرُّبَما وَ لَعَلَّ وَ لَقَلَمَّا اَدْبَرَ شَی ءً فَاَقْبَلَ.

آگاه باشید! اوصاف تقوا چونان مرکب هایی رامند که انسان های متقی سوار بر آن ها گشته، زمام به دست راهی بهشتند. حقّی وجود دارد و باطلی؛ و هریک برای خود اهلی مخصوص دارد. اگر باطل در افزایش باشد، تازگی ندارد، زیرا هواداران باطل از قدیم در اکثریّتند. و اگر حقّ در اقلیّت باشد، نقصی برای حقّ نیست؛ با این حال اجرایش قابل تحقق و امکان پذیر است. چه اندکی است بازگشت آن چه که روی گردانیده، به گذشته خزیده است.

س 4: نوع مدیریت و رهبری خود را بیان فرمایید.(183)

فَقُمْتُ بِالْاَمْرِ حینَ فَشِلواوَ تَطَلَّعْتُ حینَ تَقَبَّعُوا وَ نَطَقْتُ حینَ تَعْتَعُوا وَ مَضَیْتُ بِنُورِ اللَّهِ حینَ وَقَفُوا وَ کُنْتُ اَخْفَضَهُمْ صَوْتاً وَ اَعْلاهُمْ فَوْتاً فَطِرْتُ بِعِنانِها وَ اسْتَبْدَدْتُ بِرِهانِها کَاالْجَبَلِ لاتُحَرِّکُهُ الْقَواصِفُ وَ لا تُزیلُهُ الْعَواصِفُ.

لَمْ یَکُنْ لِاَحَدٍ فِیَّ مَهْمَزٌ وَ لا لِقائِلٍ فی مَغْمَزٌ اَلذَّلیلُ عِنْدی عَزیزٌ حَتّی اخُذَ الْحَقَّ لَهُ وَ الْقَوِیُّ عِنْدی ضَعیفٌ حَتّی اخُذَ الْحَقُّ مِنْهُ.