- پیش نوشت 1
- بخش اول: ازدواج موقت در آینه قرآن و روایات 7
- مشروعیت ازدواج موقّت 7
- اشاره 8
- ازدواج غیر دائم در قرآن 8
- بررسی الفاظ و نکات تفسیری 11
- ازدواج موقّت، در سنّت نبوی 12
- ازدواج موقت از دیدگاه اهل بیت ژیامبر (ع) 19
- اشاره 22
- استمرار مشروعیت و جواز 22
- نظرات تابعین، علما و ... 23
- دیدگاهها و اختلافها 28
- بخش دوم: ازدواج موقت در آینه دیدگاهها (بررسی دلایل منکران) 28
- اشاره 31
- اخبار تحریم متعه 31
- بررسی روایات 34
- اشاره 40
- نسخ حکم ازدواج موقّت 40
- استدلال به قرآن 41
- تحریم از سوی عموم مسلمانان 52
- اشاره 55
- تحریم متعه از سوی خلیفه دوم 55
- پیشینه و علت نهی عمر 57
- نقد و بررسی 57
- اشاره 57
- مخالفت عده کثیری از اصحاب وتابعین 57
- سیاسی بودن حکم 61
- مخالفت با نصوص معتبر 62
- عدم استناد عمر به ادله شرعی 63
- تحریم فقط باید با دستور خدا باشد 64
- لزوم مراجعه به اهل بیت پیامبر (ص) 66
- اجتهاد شخصی 67
- بخش سوم: شبهات و اشکالات (اجتماعی، فرهنگی و شخصیتی) 69
- هجمه گسترده 69
- 1. بلاتکلیفی فرزندان 72
- 2. چرایی عدم نیاز به شاهد 74
- 3. عدم دوام 75
- 4. عدم تشکیل خانواده 76
- 5. وجود فرزندان بیپناه 77
- 6. عدم تمایز با زنا 78
- 6. عدم استقبال از ازدواج موقّت 81
- 7. منافات آن با کرامت زن 82
خود را با ازدواج موقت برطرف میکردیم]». (1)
اینجا نمونهای از روایات مربوط به حلیّت نکاح غیر دائم، در منابع معتبر اهل سنّت است که به رغم نظر فهی آنان مبنی بر حمت آن، به روشنی مشروعیت و جواز ازدواج موقّت را اثبات میکند. در اینجا باید از علما و اندیشمندان مسلمان پرسید: چرا به راحتی از دلالت صریح آیه تمتّع و این روایات کثیر ومعتبر چشمپوشی کرده و بر نظر نادرست خود- به هر دلیل و بهانهای- پافشاری میکنید؟! و چرا دستور الهی را در این زمینه ارائه نمیدهید؟! و چرا هیچ پاسی به این همه روایات معتبری که در منابع روایی شما وجود دارد، ندارید؟!
این پاسخ در منابع شیعی به صراحت بیان شده است که به چند نمونه آن بسنده میشود.
ازدواج موقت از دیدگاه اهل بیت ژیامبر (ع)
از امام صادق (ع) نقل شده است:
«المتعة نزل بها القرآن و جرت بها السنّة من رسول الله»؛ (2)
«حکم متعه در قرآن نازل شده و سنّت پیغمبر بر طبق آن جاری گردیده است».
از امام باقر (ع) نقل شده که در پاسخ سؤال ابوبصیر
1- مسند احمد، ج 2، ص 95
2- نورالثقلین، ج 1، ص 467؛ تفسیر برهان، ج 1، ص 360.