اشخاص و گروه ها در قرآن (محورهای کاربردی در رسانه ملی) صفحه 14

ه) برخوردار شدن از مقام عصمت پس از هبوط به زمین و انتخابش به نبوت (آل عمران: 33): «هبوط» در لغت به معنای فرود اجباری است(1) و برخی آن را پایین آمدن سریع معنا کرده اند.(2) همچنین گفته شده منظور از هبوط و نزول آدم به زمین، پایین آمدن از مقام ارجمند و بهشت به زمین است.(3)

و) لغزش و نافرمانی آدم علیه السلام : در مورد لغزش و نافرمانی آدم علیه السلام گفته اند آدم علیه السلام هنگام ارتکاب به این لغزش، تکلیف نداشته، بلکه در حال آماده کردن خود برای استقرار در زمین بوده است. پس این نهی، فقط آزمایشی بوده(4) و آنچه آدم مرتکب شده، ترک اولی بوده، نه گناه.(5) همچنین گفته شده آدم هنگام ارتکاب آن نهی، هنوز به مقام نبوت نرسیده بود.(6)

از دیگر رفتارهای آدم علیه السلام ، سرپیچی از فرمان خداوند بود که او را از نزدیک شدن به درخت ممنوعه بازداشت (طه: 121). به فرموده امام رضا علیه السلام : «عصیان آدم پیش از نبوت او بوده است».(7)

آثار عصیان آدم:

آثار عصیان آدم:

اول نمایان شدن زشتی ها(8) (اعراف: 19 22)؛

دوم دوری از مقام قرب الهی (اعراف: 22)؛

سوم ستم به خود «فَتَکُونَ مِنَ الظَّالِمِینَ» (بقره: 35).

1- مفردات الالفاظ القرآن، ص 832، ذیل واژه «هبط».
2- التبیان فی تفسیر القرآن، ج 4، ص 375.
3- ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 1، ص 187.
4- ناصر مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 1، ص 187.؛ المیزان، ج 1، ص 145.
5- التبیان، ج 1، ص 162؛ المیزان، ج 1، ص 130.
6- المنار، ج 7، ص 513.
7- محمد بن بابویه قمی (شیخ صدوق)، عیون أخبار الرضا7، ج 1، ص 195.
8- مراد از «سوءاتهما» توجه به شرمگاه طرفین بود که با ورق الجنه پوشانده شد.