سطوح روایت در قصه های قرآن صفحه 102

وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلَا تَزِدْ الظَّالِمِینَ إِلَّا ضَلَالًا. (نوح: 6 11 و 21 24)

]نوح[ گفت: «پروردگارا، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم، و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود. و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزی، انگشتانشان را در گوش هایشان کردند و ردای خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هرچه بیشتر بر کبر خود افزودند. سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم. باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [و] پوشیده نیز به ایشان گفتم. گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است. [تا] بر شما از آسمان باران پی در پی فرستد.» ... نوح گفت: «پروردگارا، آنان نافرمانی من کردند و کسی را پیروی نمودند که مال و فرزندش جز بر زیان وی نیفزود. و دست به نیرنگی بس بزرگ زدند. و گفتند: زنهار، خدایان خود را رها مکنید، و نه «وَدّ» را واگذارید و نه «سُواع» و نه «یَغُوث» و نه «یَعُوق» و نه «نَسْر» را. و بسیاری را گمراه کرده اند. [بار خدایا،] جز بر گمراهی ستمکاران میفزای».

گفت وگو قرینه ای برای حذف

اشاره

گفت وگو قرینه ای برای حذف

در قصه های قرآن، ایجاز در کلام به واسطه حذف، بسیار است. البته همواره قرینه هایی برای استنباط قطعه حذف شده از متن می توان یافت. از جمله این قرینه هاگفت وگوست؛ به صورتی که از گفت وگو می توان رویداد حذف شده را حدس زد.

در قصه سلیمان می خوانیم: «اذْهَب بِکِتَابِی هَذَا فَأَلْقِهِ إِلَیْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا یَرْجِعُونَ قَالَتْ یَا أَیُّهَا المَلَأُ إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتَابٌ کَرِیمٌ؛ این نامه مرا ببر و