ثواب الاعمال و عقاب الاعمال صفحه 226

5- ... رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: در روز قیامت حضرت فاطمه علیها السّلام همراه با زنان همدم خود می آید. به او می گویند به بهشت برو. می گوید: تا زمانی که ندانم پس از من با فرزندم چه کردند، نمی روم. به او می گویند به وسط عرصه قیامت بنگر.

او نیز می نگرد و امام حسین علیه السّلام را بدون سر، و ایستاده می بیند. فریادی کشیده و من نیز از فریاد او فریاد می کشم. فرشتگان نیز از فریاد ما فریاد می زنند. در این هنگام خداوند عزّ و جلّ خشمگین شده و به آتشی که به آن «هبهب» می گویند و هزار سال افروخته شده تا سیاه شده است و هیچ گونه شادی در آن وجود نداشته و غمی از آن بیرون نمی رود (یعنی سراسر رنج و مصیبت است)، دستور می فرماید: قاتلان حسین و حاملین قرآن را پیدا کن (یعنی گرچه قاتلان حامل قرآن باشند)، او آنها را پیدا می کند و می خورد و شیهه می کشد، آنان نیز شیهه می کشند، می گرید، آنان نیز می گریند و می غرد، آنان نیز می غرند. آنگاه با زبانی گویا و فصیح می گویند: خدایا! چرا قبل از بت پرستان ما را به آتش کشیدی؟ از خداوند جواب می رسد که: کسی که می داند مانند کسی که نمی داند نیست (شما با آگاهی جنایت کردید).

6- ... عبد اللَّه بن بکر ارجانی می گوید با امام صادق علیه السّلام در مسافرت از مدینه به مکه همراه بودم. به توقفگاهی بنام «عسفان» رسیده و آنجا توقف کردیم. آنگاه حرکت کرده و در راه کوه

سیاه وحشتناکی دیدیم. عرض کردم: ای پسر رسول خدا! چقدر این کوه وحشتناک است! اولین بار است که در راه به چنین کوهی برمی خوریم. آن حضرت علیه السّلام فرمودند:

می دانی این چه کوهی است؟ این کوه «کمد» نام دارد و بر دره ای از دره های جهنم که خداوند قاتلان امام حسین علیه السّلام را در آن جای داده است، قرار دارد. و زیر آن آبهای جهنم جاری است، یعنی چرک و خون جهنمیان و آلودگی های آنان، آب جوش سوزان، چرکهایی که از فرج زناکاران خارج می شود و آبهایی که از «جهنم»، «لظی»، «حطمه»، «سقر»، «جحیم»، «هاویه» و «سعیر» بیرون می آید. هر گاه که از اینجا عبور می کنم و این کوه را می بینم، می ایستم و آن دو نفر را می بینم که گریه کرده و کمک می خواهند. به قاتلان پدرم نگریسته و به آن دو می گویم:

بدون شک شما این کار آنان را پی ریزی کردید. هنگامی که قدرت را به دست گرفتید، به ما