786 حدیث از حضرت امام باقر علیه السلام صفحه 197

امام باقر علیه السلام ـ در پاسخ به عالمی نصرانی که ازایشان پرسید : مردی با زنش مقاربت کرد و زن دو قلو حامله شد. هر دوی آنها را همزمان باردار شد و همزمان زایید و آن دو همزمان مردند و هردو در یک قبر دفن شدند. امّا یکی از آنها صد و پنجاه سال عمر کرد و دیگری پنجاه سال. این دو چه کسانی بودند؟ ـ فرمود : عُزیر و عزره. مادرشان، همان طور که تو گفتی، آن دو را همزمان حامله شد و همان طور که گفتی همزمان زاییدشان و عزیر و عزره چندین و چند سال زندگی کردند. سپس خداوند تبارک و تعالی عزیر را به مدّت صد سال میراند و آن گاه دوباره زنده شد و پنجاه سال با عزره زندگی کرد و هر دو در یک ساعت مردند.

الکافی : 8/123/94 .

حدیث372

امام باقر علیه السلام :

قالَ سُلیمانُ بنُ داوودَ علیه السلام اُوتِیناما اُوتِیَ النّاس وما لَم یُؤتَوا ، وعَلِمنا ما عَلِمَ الناسُ وما لَم یَعلَموا ، فلم نَجِدْ شیئا أفضَلَ مِن خَشیَةِ اللّه ِ فی الغَیبِ والمَشهَدِ، والقَصدِ فی الغِنی والفَقرِ ، وکَلِمَةِ الحَقِّ فی الرِّضا والغَضبِ، والتَّضَرُّعِ إلَی اللّه ِ عَزَّوجلَّ علی کلِّ حالٍ .

امام باقر علیه السلام : سلیمان بن داوود گفت : آنچه به مردم داده شده و نشده، به ما داده شد و آنچه به مردم آموخته شده و نشده، به ما آموخته شد. امّا چیزی برتر از خداترسی در نهان و آشکار و میانه روی در توانگری و ناداری و حق گویی در حال خشم و خشنودی و دعا و زاری در همه حال به درگاه خداوند عز و جل، نیافتیم.

الخصال : 241/91 .

حدیث373

امام باقر علیه السلام :

وأمّا داوودُ فمَلَکَ ما بَینَ الشّاماتِ إلی بلادِ إصطَخرَ ، وکذلکَ کانَ مُلکُ سُلَیمانَ .