- « طلیعه » 1
- « بزرگ اهل هدایت » 3
- « مق_دم_ه مؤلف » 5
- « سخ_ن وی_راست_ار » 9
- « 1 _ ه_دایت » 12
- « 2 _ گ_ویا به ه_ر زب_ان » 19
- « 3 _ تق_اض_ای گنجش_ک » 21
- « 4 _ جام_ه ای و درهم_ی » 25
- « 5 _ آب حی_ات » 30
- « 6 _ چشم_ه س_ارِ عل_م اله_ی [ 1 ] » 49
- « 7 _ چشم_ه س_ارِ عل_م اله_ی [ 2 ] » 58
- « 8 _ چشمه س_ارِ عل_م اله_ی [ 3 ] » 63
« طلیعه »
قیلَ لی: اَنتَ اَحسنُ الناسِ طُرّاً فی فنونٍ مِنَ الکلامِ النبیه
لَکَ مِن جَیّدِ القَریضِ مَدیحٌ یُثمِر الدرَّ فی یَدَیْ مُجتَنیهِ
فَعَلامَ ترکتَ مَدحَ ابنِ موسی وَ الخِصالِ الَّتی تَجَمَّعنَ فیهِ
قُلتُ: لااَستَطیعُ مَدحَ اِمامٍ کانَ جِبریلُ خادِماً لاِءَبیهِ
ابونواس (متوفی 198)(1)
به پند ابن یمین گفت دوستی که تویی که شعر توست که بر آسمان رسیده سرش
چرا مدیح سرای رضا همی نشوی که در جهان نبود کس به پاکیِ گهرش
1- حسن بن هانی _ مشهور به ابونواس _ این قطعه را در زمان حیات حضرت رضا علیه السلام درباره حضرتش سروده است . وفیات الاعیان، نوشته ابن خلکان، ج 2 ص 432 ، رقم 396 . الوافی بالوفیات، نوشته صفدی، ج 22 ص 249-250 .