- 1 [کلمه ناشر] 1
- وصف و ستایش آن بزرگوار در اقوال بزرگان دین (ره) 2
- [اسمه و نسبه] 2
- مختصری از شرح حال مؤلّف کتاب- رحمه اللّه-: 2
- سفرهای آن بزرگوار به بلاد مختلف جهت کسب فضائل و استماع حدیث از مشایخ بزرگ 4
- ولادت مؤلّف- رحمه اللّه-: 5
- وفات مؤلّف و آرامگاه او: 6
- ظهور کرامتی از آن بارگاه: 6
- معرّفی نسخه هائیکه کتاب با آنها مقابله شده 7
- مقدّمه مؤلف 8
- اشاره 8
- فهرست ابواب این کتاب و آن 69 باب است 19
- باب 1 علّت ملقّب شدن حضرت علیّ بن موسی علیهما السّلام به «رضا» 29
- باب 2 آنچه در باره مادر گرامی حضرت رضا علیه السّلام و اسم ایشان روایت شده است 30
- باب 3 زمان ولادت حضرت رضا علیه السّلام 37
- باب 4 تصریح و نصّ امام کاظم علیه السّلام در باره امامت و وصایت فرزندشان حضرت رضا علیه السّلام 41
- باب 5 نسخه وصیّت حضرت موسی بن جعفر علیهما السّلام 65
- باب 6 نصوص و تصریحات در باره امامت حضرت رضا در ضمن دوازده امام علیهم السّلام 77
- باب 7 گوشه هایی از تاریخ موسی بن جعفر علیهما السّلام در عصر هارون الرّشید و موسی بن المهدیّ «1» 133
- باب 8 اخباری که در صحّت وفات موسی بن جعفر علیهما السّلام روایت شده 190
- باب 9 ساداتی را که گویند هارون پس از مسموم ساختن امام کاظم علیه السّلام در یک شب بقتل رسانید غیر سادات دیگری که کشت 216
- باب 10 علّت واقفی شدن واقفی ها 224
- اشاره 227
- باب 11 اخباری که در باب توحید از امام رضا علیه السّلام رسیده است 227
- خطبه حضرت رضا- علیه السّلام- در توحید 299
- باب 12 باب مناظره حضرت رضا- علیه السّلام- در حضور مأمون با اهل ادیان در باره توحید 310
- باب 13 در باره مناظره حضرت رضا- علیه السّلام- با سلیمان مروزی- متکلّم خراسان- در مورد توحید، در حضور مأمون 356
- باب 14 مجلس دیگر آن حضرت در حضور مأمون با علمای ملل و فرق و جواب آن حضرت به علیّ بن محمّد بن جهم در باره عصمت انبیاء علیهم السّلام 383
- باب 15 مجلس دیگری از امام رضا علیه السّلام و مأمون در باره عصمت انبیاء علیهم السّلام 391
- باب 16 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در مورد «اصحاب الرّس» 413
- باب 17 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره آیه شریفه «وَ فَدَیْناهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ» 421
- باب 18 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره حدیث نبوی «أنا ابن الذّبیحین» 424
- باب 19 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره علامات امام 433
- باب 20 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره صفت امام و امامت و فضل و رتبه امام 439
- باب 21 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره ازدواج حضرت فاطمه- سلام اللَّه علیها- 452
- باب 22 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره ایمان، و اینکه ایمان عبارتست از: معرفت قلبی، اقرار به زبان و عمل با اعضاء و جوارح 458
- باب 23 سخنان و مناظره حضرت رضا- علیه السّلام- با مأمون، پیرامون فرق بین «عترت» و «امّت» 462
- باب 24 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در مورد مرد شامی و سؤالات او از امیر المؤمنین- علیه السّلام- در مسجد کوفه 488
- باب 25 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در باره زید بن علیّ 506
- باب 26 اخباری نادر «1» از حضرت رضا- علیه السّلام- در موضوعات مختلف 514
- باب 27 سخنان حضرت رضا- علیه السّلام- در مورد هاروت و ماروت 536
- باب 28 آنچه از حضرت رضا- علیه السّلام- در مسائل گوناگون آمده 545
- باب 29 آنچه از حضرت رضا- علیه السّلام- در مورد نعت و وصف حضرت رسول- صلّی اللَّه علیه و آله- نقل شده است 622
- باب 30 اخبار درربار پراکنده ای که از آن جناب رسیده است 632
- فهرست مجلّد اوّل 682
باب 23 سخنان و مناظره حضرت رضا- علیه السّلام- با مأمون، پیرامون فرق بین «عترت» و «امّت»
ریّان بن صلت «1» گوید: حضرت رضا علیه السّلام به مجلس مأمون در مرو حاضر شد. در آن مجلس عدّه ای از علمای عراق و خراسان حضور داشتند، مأمون گفت: معنی این آیه را برایم بگوئید: «ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنا مِنْ عِبادِنا» (سپس کتاب را به عنوان ارث به کسانی از بندگانمان که آنان را برگزیده بودیم دادیم- فاطر: 32) علماء گفتند: مراد خداوند تمامی امّت است، مأمون گفت: یا ابا الحسن نظر شما چیست؟ حضرت فرمود: با آنان هم عقیده نیستم، بلکه به نظر من: مراد خداوند عترت طاهره پیامبر بوده است، مأمون سؤال کرد:
______________________________
(1)- علیّ بن الحسین بن شاذویه و جعفر بن محمّد بن مسرور که در سند حدیث ذکر شده اند، اوّلی مهمل است (در کتب رجال نامی از او نیست)، و دومی مجهول الحال می باشد و جز در طریق روایت صدوق (ره) به کتاب منسوب به ریّان بن الصلت که در موضوع «الفرق بین الآل و الامّه» نوشته و روایاتی از حضرت رضا- علیه السّلام- نقل کرده است نیامده اند، لذا احتمال تصرّف در کلام و یا اجازه نسخه غیر مقروءه (خوانده نشده) بر مؤلّف وجود دارد، چون در متن خبر نیز اشتباهاتی به چشم می خورد. (استاد غفّاری)
عیون
أخبار الرضا علیه السلام / ترجمه غفاری و مستفید، ج 1، ص: 469
چطور نظر خداوند فقطّ عترت بوده، نه امّت؟ حضرت فرمودند: زیرا اگر مراد تمام امّت باشد، همگی آنان باید اهل بهشت باشند، زیرا خداوند می فرماید:
«فَمِنْهُمْ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ وَ مِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَ مِنْهُمْ سابِقٌ بِالْخَیْراتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ» (بعضی از آنان به خود ستم می کنند و بعضی میانه رو هستند، و بعضی دیگر به اذن خدا در خیرات پیش قدمند و از دیگران سبقت می گیرند، این است فضل بزرگ- فاطر: 32) سپس همه را اهل بهشت قرار داده و فرموده:
«جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها یُحَلَّوْنَ فِیها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ- الآیه» (بهشتهای دائمی که به آن وارد میشوند و دست بندهای طلا به آنان می دهند الخ- فاطر: 33) پس وراثت مختصّ عترت طاهره است نه دیگران، مأمون گفت:
عترت طاهره چه کسانی هستند؟ حضرت فرمود: همان کسانی که خداوند آنان را در کتابش این گونه وصف نموده: «إِنَّما یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً» (خداوند فقط می خواهد پلیدی را از شما اهل بیت دور کرده، شما را پاک و مطهّر نماید- احزاب: 33) و آنان همان کسانی هستند که پیامبر صلی اللَّه علیه و آله در باره شان فرموده:
«إنّی مخلّف فیکم الثّقلین کتاب