تحفه الحفاظ( گنجینه بهارستان 1) صفحه 12

یک مثالی چون حکیمان گویمت تا ز جان و دل کدورت شویمت

بیان أنواع الوقف

بیان أنواع الوقف وقف را انواع سه بود سر بسر روم و اشمام است، اسکان ای پسر

هست اسکان اصل و آن هر دو دگر فرع اسکان است بشنو ای پسر

لیک بر اشمام و بر روم ای عزیز وقف نیکوتر بود گفتیم نیز

صفه «1» الإشمام

صفه «1» الإشمام پیش قرّا آن بود اشمام را کآخر حرفش کنی ساکن ادا

لیک گرد آرند هر دو لب به هم تا اشارت «2» می نمایندش به ضمّ نی به آن نوعی که ضمّ پیدا شود با تو گفتم وقف اشمام این بود

لیک جایز نیست اشمام ای پسر غیر نزد حرف مضمومش دگر

مدرک اشمام نبود جز بصیر قاریا، بی منّتی این یادگیر

صفه «3» الروم

صفه «3» الروم روم آن باشد که در حرف اخیر بعض حرکت آوری ای بی نظیر

کان بود صوتی ضعیف اما به عرض بی سکون محض و بی اعراض محض لیک روم آید همی در کسر و ضمّ روم با مفتوح در نرسد به هم لیک بعضی قاریان آورده اند روم مفتوح مشدّد کرده اند

چون «علیهنّ»، «کانّ»، با «صوافّ» گر چه آنجا کرده اندش اختلاف

فصل فی حرف لا یوقف علیه بالروم و الإشمام

فصل فی حرف لا یوقف علیه بالروم و الإشمام تاء تأنیثی که موقوف است به «ها» روم و اشمام اندرو نبود روا __________________________________________________

(1) س: صفت.
(2) س: اشاره.
(3) س: صفت.