تحفه الحفاظ( گنجینه بهارستان 1) صفحه 13

حال وقفش همچو «بلده» ای پسر یاد دار این چند تعلیم ای پسر

همچنین در حرکت عارض، جواز نبودش این روم و این اشمام باز

همچو «یومئذ» و دیگر «حینئذ» زانکه این در اصل بوده «یوم إذ»

فتح آخر کلمه چون «یعلمون» وقف نبود اندرو غیر سکون ور بود مکسور همچو «1» «یوم الدّین» تو سکون و روم «2» جایز دان یقین ور بود مضموم همچون «نستعین» روم و اشمام و سکون می دار هین باز مدّ و قصر و وسط ای نامور هست در اشمام و ساکن بی غرر

لیک اندر روم غیر قصر نیست یاد گیر اینها که در وی شبهه نیست هفت وجه «نستعین» زین علّت است وین بداند هر که صاحب دولت است فایده

گر کند در روم و اشمامت سؤال در جواب این گو که پنهان نیست حال مدرک روم است اعمی و بصیر لیک اشمام است مخصوص بصیر

فایده

«بسمله» در

نه سور خوان بی وصیل ای که داری در قرائت رغب و میل چون دو «لا اقسم»، «محمّد»، با «عبس» با «تکاثر»، «لم یکن»، «تبّت»، دو «ویل»

فایده

«بسمله» در ده سور با وصل خوان «فاتحه»، «انعام» و «الکهف» ای جوان «قارعه»، «فاطر» چو «حاقّه»، «انبیا» چون «قمر» چون «زخرف» و دیگر «سبا»

باب فی بیان اللحنین

اشاره

باب فی بیان اللحنین «3»

لحن خواندن بر دو نوع است ای عزیز یک خفی، ثانی جلی ای با تمیز __________________________________________________

(1) س: همچون.
(2) س: رم.
(3) س: اللحیین.