- مقدّمه مصحّح 1
- اشاره 1
- اشاره 3
- باب فی کیفیه «1» القراءه و تسمیه الکتاب 3
- متن رساله 3
- مخرج حروف وسط اللسان مخرج واحد 4
- مخرج حروف اقصاء اللسان و له مخرجان 4
- اشاره 4
- باب فی مخارج الحروف 4
- فصل فی معنی الاصطلاحی للتجوید 4
- مخرج حروف [حلق و له ثلاثه مخارج 4
- أقسام الحروف 4
- اشاره 4
- مخرج حروف حافّه اللسان ثلاثه مخارج 5
- مخرج حروف الشفتین و له مخرجان 5
- باب فی إدغام الجنسین و ملاحظه ... 6
- باب فی کیفیه الاستعاذه 7
- باب فی کیفیه المدّات 7
- باب فی کیفیه البسمله 7
- باب فی أعداد المدّات 8
- باب فی کیفیه مدّ اللازم الذی یکون فی الحروف الذی وقع فی أوّل «1» السور 8
- بیان الإظهار 9
- فائده فی الإظهار 9
- باب فی کیفیه النون الساکن و التنوین و حکم القلب و الإظهار و الإدغام و الإخفاء 9
- فصل فی حکم میم الساکن إذا کان بعده «و» أو «ف» 9
- اشاره 9
- باب الإدغام و حروف یرملون 9
- اشاره 9
- باب فی إدغام ذال إذ و دال قد و تاء تأنیث الساکنه و لام بل و هل و قل 9
- باب فی کیفیه الإدغام إذا تلاقی المثلان 9
- بیان الإخفاء 9
- باب فی تفخیم الراء و ترقیقه 10
- باب فی الوقف 11
- اشاره 11
- باب فی بیان لفظه اللّه و غلظته «2» و رقّته 11
- صفه «3» الروم 12
- فصل فی حرف لا یوقف علیه بالروم و الإشمام 12
- بیان أنواع الوقف 12
- صفه «1» الإشمام 12
- باب فی بیان اللحنین 13
- اشاره 13
- باب فی التکبیر 14
- بیان لحن الخفی 14
- اشاره 14
- بیان رموزات الوقوفات 15
- ذکر رمز القرّاء السبعه علی سبیل الاجتماع 16
- بیان رموزات أسماء القرّاء السبعه منفردین علی حروف ابیجاد 16
- ذکر موالد القرّاء السبعه 17
- باب فی عدد حروف الهجاء «4» حرفا حرفا 18
- باب فی عدد الآیات و الکلم و الحروف 18
- خاتمه «3» الکتاب 19
فایده
چون همی واقف شدی زین فایده «1» یاد گیر از بعد آن این قاعده نیمه حرف کلام کردگار «جئت شیئا نکر» «2» بود این یاد دار «3»
چون «لهم» «4» بینی «مقامع» پیش هم دان یقین کانجا بود نصف کلم «فنظلّ» «5» پس «لها» با «عاکفین» نصف آیات است ای اهل یقین آخر حشر است هم نصف سور یاد گیرید این مفید مختصر
بیان رموزات الوقوفات
بیان رموزات الوقوفات «6»
تا تو باشی پیشوای قاریان رو وقوفات سجاوندی بدان زانکه بی آن گر بخوانی تو کلام خواندش دانا کلام ناتمام آنچ از قرّاء حکایت کرده اند پنج وقف «7» از وی روایت کرده اند
لازم و مطلق چو جایز ای صبور پس مجوّز با مرخّص بر ضرور
رمز لازم «میم»، مطلق «طا» بود «جیم» جایز، پس مجوّز «زا» بود
رمز وقف اضطراری «صاد» دان ور «8» ندانی یاد گیر ای خرده دان
لازم آن است او که گر با بعد خود وصل گردانی شود معنیش بد
معنیش باشد ولی غیر مراد بیم باشد کفر پیش او ستاد
حافظ نادان نداند این خلل بلکه این دانا شناسد بی جدل مطلق آن باشد بدان ای با خرد کابتدا بر بعد او نیکو بود
زانکه استیناف باشد بعد از آن این سخن نحوی شناسد بی گمان جایز آن باشد که با ما بعد اصل دائما یکسان بود در وقف و وصل زانکه هر یک را دلیلی معتبر باشد ای جان بشنو از من ای پسر
در مجوّز دان که وقف اولی بود لیک وصلش نیز با وجهی بود __________________________________________________
(1) س: قاعده.
(2) س: نک.
(3) س: یادگیر.
(4) س: بهم.
(5) س:+ و.
(6) س: الوقوفاه.
(7) س: اوقف.
(8) س:+ نه.