کتابخانه بالقرآن

تحفه الحفاظ( گنجینه بهارستان 1) صفحه 16

صفحه 16

گویمش حال مرخّص ای سداد کنیتش کرد اضطراری اوستاد

آنکه مستغنی نباشد بعد او بشنو از من نیک وز ما قبل او

وین چنین باشد که در طول کلام قاریش آنجا نفس گردد تمام پس ضرورت «1» وقف باید کردنش وین طرق باید بجای آوردنش عود واجب نیست اندر اضطرار تا کند با قبل وصل ای نامدار

ور بیابی لام الف اندر کلام می نباید وقف کردن بی کلام «کاف» دان یعنی کذلک ای کبیر یعنی اینجا وقف چون ما قبل گیر

در قرائت هر که او طالب بود این قدر دانستنش واجب بود

بیان رموزات أسماء القرّاء السبعه منفردین علی حروف ابیجاد

در مصاحف هر کجا اندر کلام پیش قرّا اختلافی هست تام اوستادان کز قرائت

آگهند رمز حرفی از ابیجد می نهند

رمز نافع دان «الف» ای باخبر ورش «ح» و «ب» بود قالون دگر

«د» باشد نکته ابن کثیر «ه» بزی، «ز» قنبل است ای بی نظیر

«ح» ابو عمرو «2» است و دوری «ط» بود «ی» دگر علامه سوسی بود

ابن عامر «ک» و هشام است «ل» ابن ذکوان «م» باشد ای امام «ن» ز عاصم دان که بوبکرست «ص» «ع» رمز حفص کردست اوستاد

«ف» ز حمزه، خلف «ض» است ای پسر نکته خلّاد «ق» آمد دگر

«ر» کسائی «س» ابو الحارث بود «ث» نشان دوری است ای با خرد

ذکر رمز القرّاء السبعه علی سبیل الاجتماع

ذکر رمز القرّاء السبعه علی سبیل الاجتماع عاصم و حمزه کسائی سر به سر «ث» نشان دارند هر سه ای پسر

عاصم و بو عمرو، حمز، ابن کثیر با کسائی و ابن عامر ای کبیر __________________________________________________

(1) س: ضروره.
(2) س: عمر.