تحفه الحفاظ( گنجینه بهارستان 1) صفحه 17

متّفق چون در محلّی می شوند قاریان آنجا نشان «خ» نهند

کوفیان با ابن عامر هر چهار «ذ» آمد رمزشان اهل کبار

عاصم و حمز و علی و ابن کثیر «ظ» بود هر جا ز رمز ای بی نظیر

عاصم و حمز و ابو عمرو علی رمز ایشان «غ» باشد ای ولی «ش» بود حمز و کسائی بازیاب حمزه و حفص و کسائی شد «صحاب»

نافع و شامی بود «عم» رمز را «1» نافع و بوعمرو مکی شد «سما»

باز بو بکر و علی و حمزه را «صحبه» آمد رمز ایشان قاریا

مکّی و بو عمرو ای مرموز خوان «حقّ» نشان هر دو را بی شکّ بدان مکّی و

بو عمرو [و] ابن عامری هر سه را باشد «نفر» رمز ای اخی اتّفاق نافع و ابن کثیر «حزمی» آمد رمز ایشان ای خبیر

رمز کوفیان و نافع «حصن» دان این سخن بی منّتی بشنو ز جان

ذکر موالد القرّاء السبعه

ذکر موالد القرّاء السبعه

مولد نافع مدینه «2» ست ای همام بصره بو عمرو «3»، ابن عامر هست شام 3 عاصم و حمز و علی از کوفه گیر مکّه باشد مولد ابن کثیر

الفائده

هفت استادند قرّا سر بسر هر یکی دارند دو شاگرد ای پسر

نافع استاد است و شاگردان وی ورش با قالون شناس ای نیک پی هست استاد دوم ابن کثیر بزّی آنکه قنبلش شاگرد گیر

باز استاد سوم بو عمرو «4» دان دوری و سوسی شدندش تابعان ابن عامر چارمین استاد نام داشت شاگرد ابن ذکوان و هشام اوستاد پنجمین عاصم شمار حفص و بوبکرند شاگردان و یار __________________________________________________

(1) س:+ را.
(2) س: عمر.
(3) همان.
(4) همان.