کتابخانه بالقرآن

2591 حدیث از حضرت امام صادق علیه السلام صفحه 1218

صفحه 1218

مصباح الشریعة، ص 24.

حدیث2346

امام صادق علیه السلام :

ما اَ نْعَمَ اللّه ُ عَلی عَبْدٍ مِنْ نِعْمَةٍ فَعَرَفَها بِقَلْبِهِ وَ حَمِدَ اللّه َ ظاهِرا بِلِسانِهِ فَتَمَّ کَلامُهُ حَتّی یُؤْمَرَ لَهُ بِالْمَزیدِ؛

چون خداوند به بنده ای نعمت بدهد و او آن را قلبا قدر بشناسد و به زبان سپاس بگوید، هنوز سخنش به پایان نرسیده، فرمان افزایش نعمت برای وی صادر می شود.

کافی، ج 2، ص 95، ح 9.

حدیث2347

امام صادق علیه السلام :

اَوْحَی اللّه ُ تَعالی اِلی موسی علیه السلام: یا موسی! اُشْکُرْنی حَقَّ شُکْری. فَقالَ: یا رَبِّ! وَ کَـیْفَ اَشْکُرُکَ حَقَّ شُکْرِکَ، وَ لَیْسَ مِنْ شُکْرٍ اَشْکُرُکَ بِهِ اِلاّ و اَ نْتَ اَ نْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ؟! فَقالَ: یا موسی! اَلآْنَ شَکَرْتَنی حینَ عَلِمْتَ اَنَّ ذلِکَ مِنّی؛

خدای تعالی به موسی علیه السلام وحی فرمود که: ای موسی! مرا چنان که باید شکر کن. موسی عرض کرد: پروردگارا! چگونه تو را چنان که باید شکر گویم حال آن که هر شکری که تو را می گویم خود نعمتی است که تو به من ارزانی داشته ای؟ فرمود: ای موسی! حال که دانستی توفیق آن شکر را هم من به تو داده ام، شکر مرا ادا کرده ای.